Περιεχόμενα

Κατάλογος τευχών του περιοδικού Ιατρική Ζώων Συντροφιάς της Ελληνικής Εταιρείας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς (ΕΛ.Ε.Κ.Ζ.Σ)

Τόμος 11 Τεύχος 2 - 2022

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Οι επιπλοκές στη χειρουργική των μαλακών ιστών των μικρών ζώων

Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου
Καθηγητής Χειρουργικής Τμήμα Κτηνιατρικής Α.Π.Θ.

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Ερευνητική - Κλινική εργασία
Διαστάσεις των φυσιολογικών νεφρών της γάτας με χρήση αξονικής τομογραφίας

Νατσιόπουλος Θ. DVM, MRCVS,
Dick White Referrals, Station Farm, London Road, Six Mile Bottom, CB80UH, Cambridgeshire, Ηνωμένο Βασίλειο
Tappin S. MA VetMB, CertSAM, Dip ECVIM-CA, FRCVS,
Dick White Referrals, Station Farm, London Road, Six Mile Bottom, CB80UH, Cambridgeshire, Ηνωμένο Βασίλειο
Shing H. 3BVSc, MRCVS, GradCert (SAUA), MANZCVS (Small Animal Radiology),
Dick White Referrals, Station Farm, London Road, Six Mile Bottom, CB80UH, Cambridgeshire, Ηνωμένο Βασίλειο
Μάντης Π. DVM, FHEA, DipECVDI, FRCVS,
Dick White Referrals, Station Farm, London Road, Six Mile Bottom, CB80UH, Cambridgeshire, Ηνωμένο Βασίλειο

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Ερευνητική - Κλινική εργασία
Προηβική ουρηθροστομία στο σκύλο:
μελέτη 7 περιστατικών (2000-2021)

Χιώτη Ε. DVM, MSc,
Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τομέας Κλινικών Τμήμα Κτηνιατρικής ΑΠΘ
Αγγέλου Β. DVM, MSc, PhD,
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τομέας Κλινικών, Τμήμα Κτηνιατρικής Α.Π.Θ.
Χατζημίσιος Κ. DVM, MSc, PhD, MRCVS,
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τομέας Κλινικών, Τμήμα Κτηνιατρικής Α.Π.Θ.
Παπαδοπούλου Π. DVM, PhD,
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τομέας Κλινικών, Τμήμα Κτηνιατρικής Α.Π.Θ.
Παπάζογλου Λ.Γ. DVM, PhD, MRCVS,
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τομέας Κλινικών, Τμήμα Κτηνιατρικής Α.Π.Θ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Ενδιαφέρουσα περίπτωση
Η χρήση της προσωρινής κολοστομίας για την αντιμετώπιση της ρήξης του απευθυσμένου και των σχετιζόμενων με αυτή πρωκτικών συριγγίων σε ένα σκύλο

Σβορώνου Μ. Κτηνίατρος, MSc
Δούρδας Γ. Κτηνίατρος, CSAVP/Soft Tissue Surgery
Τόττα Ε. Κτηνίατος, CertAVP, PgCert VPS
Λιαπής Ι. Κτηνίατρος, Cert. Ophthalmology

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Βιβλιογραφική ανασκόπηση
Κατάλυση όγκων στην κτηνιατρική ογκολογία

Murphy K.R. Biomedical and Veterinary Sciences, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA
Hay A.N. Department of Small Animal Clinical Sciences, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA
Rossmeisl Jr. J.H. Department of Small Animal Clinical Sciences, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA
Klahn S. Department of Small Animal Clinical Sciences, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA
Vlaisavljevich E. Department of Biomedical Engineering and Mechanics, Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg, VA, USA
Tuohy J. Department of Small Animal Clinical Sciences, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA
Davalos R.V. Department of Biomedical Engineering and Mechanics, Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg, VA, USA / Department of Mechanical Engineering, Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg, VA, USA / Virginia Tech-Wake Forest University, School of Biomedical Engineering and Sciences, Blacksburg, VA, USA
Coutermarsh-Ott S. Department of Biomedical Sciences and Pathobiology, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA
Dervisis N.G. Department of Small Animal Clinical Sciences, Virginia-Maryland College of Veterinary Medicine, Blacksburg, VA, USA / Department of Internal Medicine, Virginia Tech Carilion School of Medicine, Roanoke, VA, USA

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Βιβλιογραφική ανασκόπηση
Χρόνια ουλοστοματίτιδα της γάτας, συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας

Κούκη Μ.Ι. Κτηνίατρος, MSc, PhD, Ελεύθερη Επαγγελματίας

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διαστάσεις των φυσιολογικών νεφρών της γάτας με χρήση αξονικής τομογραφίας

Πρόκειται για μία αναδρομική μελέτη με στόχο τον προσδιορισμό του νεφρικού μήκους, πλάτους, ύψους και πάχους του νεφρικού φλοιού των φυσιολογικών λειτουργικών νεφρών σε έναν πληθυσμό έντεκα κοινών Ευρωπαϊκών κοντότριχων και τριών κοινών Ευρωπαϊκών μακρύτριχων γατών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 14 γάτες, δέκα θηλυκές στειρωμένες και τέσσερις αρσενικές στειρωμένες, με φυσιολογική νεφρική λειτουργία. Η φυσιολογική νεφρική λειτουργία ορίστηκε με βάση τις φυσιολογικές νεφρικές βιοχημικές τιμές του ορού αίματος, το φυσιολογικό ειδικό βάρος των ούρων (όταν ήταν διαθέσιμο) και την απουσία νεφρικών και άλλων κοιλιακών παθήσεων. Οι μέσες διαστάσεις του δεξιού νεφρού πριν από τη σκιαγράφηση ήταν 3,99 ± 0,33 εκ. σε μήκος, 2,76 ± 0,33 εκ. σε πλάτος, 2,31 ± 0,21 εκ. σε ύψος, ενώ εκείνες του αριστερού νεφρού ήταν 3,91 ± 0,34 εκ., 2,79 ± 0,29 εκ., 2,44 ± 0,20 εκ., αντίστοιχα. Το μέσο πάχος του νεφρικού φλοιού μετά τη σκιαγράφηση για τον δεξιό νεφρό ήταν 0,49 ± 0,13 εκ. και για τον αριστερό 0,49 ± 0,14 εκ. Επιπλέον, το μήκος των νεφρών (ΔΝ ή ΑΝ) συγκρίθηκε με το μήκος του δεύτερου οσφυϊκού σπονδύλου (Ο2) και τη διάμετρο της κοιλιακής αορτής (Ao). Οι μέσες αναλογίες ΔΝ/Ο2 και ΑΝ/Ο2 ήταν 2,29 ± 0,19 και 2,24 ± 0,18, αντίστοιχα, και οι μέσες αναλογίες ΔΝ/Ao και ΑΝ/Ao ήταν 10,25 ± 1,25 και 10,04 ± 1,22, αντίστοιχα. Δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις μετρήσεις μεταξύ των δύο νεφρών. Η μελέτη αυτή παρέχει τιμές αναφοράς για το φυσιολογικό μέγεθος των νεφρών σε γάτες. Περαιτέρω μελέτες είναι απαραίτητες για την αξιολόγηση της εφαρμογής αυτών των τιμών αναφοράς στην κλινική πράξη.

Προηβική ουρηθροστομία στο σκύλο: μελέτη 7 περιστατικών (2000-2021)

Επτά σκύλοι διαφόρων φυλών, 6 αρσενικοί και 1 θηλυκός, διάμεσης ηλικίας 4 ετών, υποβλήθηκαν σε προηβική ουρηθροστομία με σκοπό την αντιμετώπιση τραυματικής ρήξης, στένωσης ή έμφραξης της ουρήθρας από λίθους. Η κλινική εικόνα των ζώων περιλάμβανε κυρίως συμπτώματα στραγγουρίας και ανουρίας. Η διαγνωστική διερεύνηση περιλάμβανε την απλή ακτινογραφία κοιλίας και την παλίνδρομη ουρηθρογραφία. Το στόμιο της ουρηθροστομίας κατέληξε παράπλευρα της ακροποσθίας σε 6 ζώα και στη μέση γραμμή σε 1 ζώο. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές περιλάμβαναν, την εμφάνιση αιματουρίας, ακράτειας ούρων, ουρολοίμωξης, περιστομιακής δερματίτιδας και ατονίας της κύστης. Κατά την μετεγχειρητική παρακολούθηση διάμεσης διάρκειας 4 ετών 2 σκύλοι απεβίωσαν από άλλη αιτία ενώ τα υπόλοιπα ζώα είναι σε πολύ καλή κλινική κατάσταση.

Η χρήση της προσωρινής κολοστομίας για την αντιμετώπιση της ρήξης του απευθυσμένου και των σχετιζόμενων με αυτή πρωκτικών συριγγίων σε ένα σκύλο

Εισαγωγή: Στην παρούσα εργασία περιγράφεται η κλινική εικόνα, η χειρουργική αντιμετώπιση και η εξέλιξη σκύλου που υποβλήθηκε σε προσωρινή κολοστομία λόγω ρήξης του απευθυσμένου.
Περιγραφή: Ο σκύλος προσκομίστηκε με δήγμα από σκύλο στην περινεϊκή χώρα. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε εκτεταμένο δερματικό τραύμα και ρήξη του απευθυσμένου στο βλεννοδερματικό όριο. Πραγματοποιήθηκε σύγκλειση της ρήξης του απευθυσμένου κατά πρώτο σκοπό, αλλά διαπιστώθηκε διάσπαση του τραύματος. Στη συνέχεια διενεργήθηκε προσωρινή κολοστομία για να αντιμετωπιστεί η επιμόλυνση του τραύματος από κόπρανα. Ακολούθησε διαχείριση του τραύματος με επιδέσεις tie over μέχρι τη δημιουργία υγιούς κοκκιώδους ιστού, και τέλος σύγκλειση του τραύματος με αξονικό κρημνό με το δέρμα της ουράς. Τέσσερις μήνες μετά το χειρουργείο η περινεϊκή χώρα είχε επουλωθεί πλήρως και πραγματοποιήθηκε αναστόμωση του εντέρου και σύγκλειση της κολοστομίας. Ο σκύλος αφοδεύει φυσιολογικά και δεν παρουσιάζει ακράτεια ένα χρόνο μετεγχειρητικά.
Συζήτηση: Τα τραύματα της περινεϊκής χώρας αποτελούν πρόκληση και η χρήση προσωρινής κολοστομίας συμβάλλει στην αποφυγή επιμόλυνσης τους από κόπρανα και την καλύτερη επούλωση.

Κατάλυση όγκων στην κτηνιατρική ογκολογία

Ο καρκίνος στα ζώα συντροφιάς παραμένει ο μεγαλύτερος παράγοντας θνησιμότητας, με τα περιστατικά καρκίνου να αυξάνονται, καθώς η μακροζωία των ζώων συντροφιάς συνεχίζει να βελτιώνεται. Η χημειοθεραπεία, η ακτινοθεραπεία και η χειρουργική επέμβαση είναι οι κύριες μέθοδοι θεραπείας του καρκίνου στην κτηνιατρική, αλλά οι θεραπείες αυτές έχουν σημαντικούς περιορισμούς. Ως αποτέλεσμα των περιορισμών των σημερινών θεραπευτικών μεθόδων, δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην ανάπτυξη ελάχιστα επεμβατικών θεραπευτικών μεθόδων για τη θεραπεία των καρκίνων των ζώων συντροφιάς, προκειμένου να περιοριστεί η νοσηρότητα, να βελτιωθεί ο έλεγχος του όγκου και να προληφθούν οι μεταστάσεις. Ειδικότερα, η ενεργειακή κατάλυση του όγκου αποτελεί ελκυστικό μέσο για την ελάχιστα επεμβατική εξάλειψη του καρκινικού ιστού, τόσο μέσω θερμικών όσο και μη θερμικών μηχανισμών. Στο παρόν άρθρο, διερευνούμε τις αρχές, τη μεθοδολογία και τις εφαρμογές διαφόρων θερμικών και μη θερμικών θεραπευτικών μεθόδων κατάλυσης του καρκίνου σε ζώα συντροφιάς. Συγκεκριμένα, εξετάζουμε τους θερμικούς τρόπους κατάλυσης, συμπεριλαμβανομένων της κρυοπηξίας, του εστιασμένου υπερήχου υψηλής έντασης (HIFU), της κατάλυσης με λέιζερ, της κατάλυσης με μικροκύματα και της κατάλυσης με ραδιοσυχνότητες, καθώς και τους μη θερμικούς τρόπους κατάλυσης, συμπεριλαμβανομένων της ιστοθριψίας, της μη αναστρέψιμης ηλεκτροδιάτρησης (IRE) και της μη αναστρέψιμης ηλεκτροδιάτρησης υψηλής συχνότητας (H-FIRE), και αξιολογούμε τις κλινικές εφαρμογές του καθενός στην ογκολογία μικρών ζώων.

Χρόνια ουλοστοματίτιδα της γάτας, συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας

Η χρόνια ουλοστοματίτιδα της γάτας (ΧΟΓ) αποτελεί μια ιδιαίτερα επώδυνη πάθηση της στοματικής κοιλότητας της γάτας. Οι προσβεβλημένες γάτες είναι δυνατό να παρουσιάζουν διαβρωτικές, ελκωτικές ή και υπερπλαστικές αλλοιώσεις σε οποιαδήποτε περιοχή του βλεννογόνου οι οποίες μπορούν να συνοδεύονται από άλλες οδοντιατρικές παθήσεις. Οι αλλοιώσεις της ουλοστοματίτιδας θα πρέπει να διακρίνονται από άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις του στόματος της γάτας με παρόμοια κλινική εικόνα όπως είναι άλλες μορφές στοματίτιδας ή νεοπλάσματα. Η αιτιολογία παραμένει άγνωστη, όμως σχετίζεται με μη φυσιολογική ανοσολογική απάντηση σε αντιγονικό ερεθισμό που προκαλεί η μικροβιακή πλάκα της στοματικής κοιλότητας. Από τους ιογενείς παράγοντες, ο καλυκοϊός φαίνεται να διαδραματίζει τελικά κάποιο ρόλο. Θεραπευτικά, έχουν εφαρμοστεί πολυάριθμα θεραπευτικά πρωτόκολλα, με ποικίλα αποτελέσματα. Για τη θεραπεία της στοματίτιδας έχουν δοκιμαστεί κλινικά ανοσοκατασταλτικοί, ανοσορυθμιστικοί και αντιφλεγμονώδεις παράγοντες. Ωστόσο, η κλινική εικόνα των γατών με ΧΟΓ φαίνεται να βελτιώνεται εντυπωσιακά ύστερα από εκτεταμένες εξαγωγές. Ταυτόχρονα, κρίνεται απαραίτητη η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και εφ’ όρου ζωής σε ορισμένα περιστατικά. Η χρόνια ουλοστοματίτιδα της γάτας (ΧΟΓ) είναι μια ιδιαίτερα επώδυνη φλεγμονώδης πάθηση της στοματικής κοιλότητας. Χαρακτηρίζεται από διάχυτη φλεγμονή του στοματικού βλεννογόνου και είναι δυνατό να συνυπάρχει με οποιαδήποτε άλλη πάθηση της στοματικής κοιλότητας και των δοντιών. Η ΧΟΓ έχει αναφερθεί παλιότερα ως πλασμοκυτταρική ουλίτιδαφαρυγγίτιδα της γάτας, πλασμοκυτταρική στοματίτιδα-φαρυγγίτιδα, λέμφο-πλασμοκυτταρική ουλίτιδα (Williams & Aller 1992), σύμπλεγμα ουλίτιδας- στοματίτιδας- φαρυγγίτιδας, χρόνια ουλίτιδα-στοματίτιδα (Diehl & Rosychuk 1993), αλλά και ως ουλοστοματίτιδα (Lyon 2005). Η πρώτη προσπάθεια εμπεριστατωμένης περιγραφής της νόσου είχε εστιαστεί στη διήθηση των μαλακών ιστών της στοματικής κοιλότητας από λεμφοκύτταρα και πλασμοκύτταρα καθώς και στον εντοπισμό αυξημένων επιπέδων γ-σφαιρινών στον αίμα των προσβεβλημένων ζώων (Johnessee & Huritz 1983). Ο όρος που έχει επικρατήσει στη σύγχρονη βιβλιογραφία είναι αυτός της χρόνιας ουλοστοματίτιδας της γάτας (ΧΟΓ) (Camy et al. 2010). Η ιστοπαθολογική εξέταση αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο για τον κλινικό, όμως, η χαρακτηριστική κλινική εικόνα σε συνδυασμό με το ιστορικό του ζώου, συχνά αρκεί για μια ασφαλή διάγνωση.
Τόμος 11 Τεύχος 1 - 2022

PDF Download
Τόμος 10 Τεύχος 2 - 2021

PDF Download
Τόμος 10 Τεύχος 1 - 2021

PDF Download
Τόμος 9 Τεύχος 2 - 2020

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Ηθική των Ζώων Συντροφιάς: ένα παραμελημένο πεδίο της Βιοηθικής

Χρυσάνθη Σαρδέλη ιατρός, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φαρμακολογίας-Κλινικής Φαρμακολογίας, Πραγματογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί ζητημάτων ερευνητικής ηθικής και δεοντολογίας

Εργαστήριο Κλινικής Φαρμακολογίας, Τμήμα Ιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Εργαστήριο Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής, Νομική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Γενική Διεύθυνση Έρευνας και Καινοτομίας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD, καθηγητής Κτηνιατρικής Αναισθησιολογίας, Αναλγησίας και Εντατικής Θεραπείας

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Επιτροπή Ηθικής και Δεοντολογίας της Έρευνας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η υφολική κολεκτομή για τη θεραπεία του μεγάκολου στη γάτα

Βασιλεία Αγγέλου κτηνίατρος, MSc, Κυριάκος Χατζημήσιος κτηνίατρος, MSc, MRCVS, Τζένη Σέλτσα* κτηνίατρος, MSc, Λυσίμαχος Παπάζογλου κτηνίατρος, PhD, MRCVS

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
*Κτηνιατρικό Κέντρο Δυτικής Θεσσαλονίκης

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Το μαγνήσιο στην κτηνιατρική κλινική πράξη

Ειρήνη Σαρπεκίδου κτηνίατρος, Αθανάσιος Γραμμενόπουλος κτηνίατρος, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Χειρουργική αντιμετώπιση της βιδωτής ουράς και των πτυχών του αιδοίου στο σκύλο

Κυριάκος Χατζημήσιος κτηνίατρος, MSc, MRCVS, Βασιλεία Αγγέλου κτηνίατρος MSc, Λυσίμαχος Παπάζογλου κτηνίατρος, PhD, MRCVS

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η συνεχής ενδοφλέβια έγχυση ρεμιφεντανύλης μειώνει τις απαιτήσεις σε προποφόλη και ισοφλουράνιο σε σκύλους με αυτόματη αναπνοή που υποβάλλονται σε ορθοπεδικές επεμβάσεις

Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD, Τηλέμαχος Αναγνώστου κτηνίατρος, PhD, Νικήτας Πράσινος κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η χρήση του προφίλ πίεσης της επισκληρίδιας παρακέντησης για τον εντοπισμό του επισκληρίδιου χώρου στις γάτες

Ελένη Ελεκίδου κτηνίατρος, MSc, Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD, Αλεξία Μπουργαζλή κτηνίατρος, MSc, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Μετακινήσεις ζώων συντροφιάς
Ισχύουσα νομοθεσία
Ο ρόλος και η ευθύνη του κτηνιάτρου

Ευαγγελία Γαλούπη κτηνίατρος

Διεύθυνση Κτηνιατρικής Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, Τμήμα Υγείας Ζώων - Κτηνιατρικής Αντίληψης Φαρμάκων και Εφαρμογών, Θεσσαλονίκη

Full Text HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η υφολική κολεκτομή για τη θεραπεία του μεγάκολου στη γάτα

Το μεγάκολο είναι νόσος που χαρακτηρίζεται από διάταση και υποκινητικότητα του κόλου, και μπορεί να είναι επίκτητο ή συγγενές. Η χειρουργική αντιμετώπιση, συμπεριλαμβανομένης και της υφολικής κολεκτομής, θεωρείται η θεραπεία επιλογής σε γάτες με επεισόδια δυσκοιλιότητας που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αντιμετώπιση. Ο στόχος αυτής της συστηματικής ανασκόπησης ήταν η αξιολόγηση όλων των δημοσιεύσεων που αφορούσαν στην υφολική κολεκτομή ως θεραπεία επιλογής σε γάτες με μεγάκολο. Έγινε συστηματική αναζήτηση της βιβλιογραφίας στις βάσεις δεδομένων της Εθνικής Ιατρικής Βιβλιοθήκης των ΗΠΑ (U.S National Library of Medicine, PubMed), και των Mendeley και Google Scholar ώστε να εντοπιστούν όλα τα δημοσιευμένα δεδομένα που αφορούσαν γάτες με μεγάκολο που υποβλήθηκαν σε υφολική κολεκτομή. Από τις 354 εργασίες που αξιολογήθηκαν για την καταλληλότητά τους, τελικά επιλέχθηκαν 13 εργασίες που ανέφεραν την υφολική κολεκτομή ως θεραπεία στο μεγάκολο της γάτας. Από όλες αυτές τις μελέτες συλλέχθηκαν τα ακόλουθα δεδομένα: επιδημιολογικά στοιχεία (ηλικία, φύλο), αίτια που προκάλεσαν μεγάκολο (ιδιοπαθές ή δευτερογενές), τύπος της υφολικής κολεκτομής (κολοκολική, ειλεοκολική, νηστιδοκολική αναστόμωση), τεχνική της αναστόμωσης (με ράμματα ή συρραπτικό), διατήρηση της ειλεοκολικής βαλβίδας, μετεγχειρητικές επιπλοκές και τελική έκβαση. Συμπερασματικά, αυτή η συστηματική ανασκόπηση υποδεικνύει ότι η υφολική κολεκτομή είναι μια ασφαλής τεχνική, με σπάνιες μετεγχειρητικές επιπλοκές και θεωρείται θεραπεία επιλογής για το ιδιοπαθές μεγάκολο στις γάτες.

Το μαγνήσιο στην κτηνιατρική κλινική πράξη

Το μαγνήσιο (Mg²⁺) είναι ένα ενδοκυτταρικό κατιόν με καθοριστικό ρόλο σε μια πληθώρα ζωτικών λειτουργιών. Η συστηματική του σημασία αποτελεί κοινό θέμα έρευνας στην ιατρική, παρά το γεγονός ότι στα ζώα συντροφιάς τα κλινικά και πειραματικά δεδομένα είναι ακόμα περιορισμένα. Η ομοιόσταση του Mg²⁺ επιτυγχάνεται μέσω της απορρόφησης και επαναρρόφησης από το έντερο και τους νεφρούς, αντίστοιχα. Οι διαταραχές του Mg²⁺ συνδέονται με παρατεταμένη νοσηλεία και αυξημένα επίπεδα θνησιμότητας, ενώ οι ασθενείς προσκομίζονται με έντονα νευρολογικά και καρδιαγγειακά κλινικά συμπτώματα. Η υπερμαγνησιαιμία διαγιγνώσκεται σπανίως στην κλινική πράξη και σχετίζεται με επιβαρυμένη νεφρική λειτουργία ή υπερβολική χορήγηση Mg²⁺ που συνήθως εκδηλώνεται με μειωμένα έως απόντα τενόντια αντανακλαστικά και υπόταση. Αντίθετα, η έλλειψη Mg²⁺ συναντάται συχνότερα στην κλινική πράξη και σχετίζεται με υποκείμενη συνυπάρχουσα νόσο. Η υπομαγνησιαιμία με ή χωρίς ταυτόχρονες διαταραχές ηλεκτρολυτών είναι πιθανό να οδηγήσει σε συστηματική υπόταση και καρδιακές αρρυθμίες εξαιτίας διαταραχής του δυναμικού δράσης του μυοκαρδίου (φάση αποπόλωσης και αναπόλωσης). Η έλλειψη Mg²⁺ μπορεί επίσης να ευθύνεται για εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων και τετανικών συσπάσεων.
Η μέτρηση και ερμηνεία της συγκέντρωσης του Mg²⁺ είναι μια αντικειμενικά δύσκολη διαδικασία εξαιτίας της ενδοκυτταρικής εντόπισής του, καθώς οι μετρήσεις στον ορό του αίματος είναι οι μόνες διαθέσιμες δοκιμές στην κλινική. Νέες τεχνικές έχουν αναπτυχθεί και χρησιμοποιούνται σε πειραματικές μελέτες αλλά δεν είναι ακόμα διαθέσιμες σε κλινικό επίπεδο. Οι ωφέλιμες ιδιότητες των αλάτων Mg²⁺ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συστηματικές παθήσεις, αλλά η χορήγησή τους συχνά αποφεύγεται εξαιτίας της ασάφειας των αποτελεσμάτων μέτρησης. Ωστόσο, οι παρενέργειες μπορούν να αποφευχθούν με προσεκτική χορήγηση Mg²⁺ σε υποκείμενες διαταραχές, στις οποίες η συμβολή του ιόντος θα μπορούσε να επιφέρει πιο επιτυχή αποτελέσματα.

Χειρουργική αντιμετώπιση της βιδωτής ουράς και των πτυχών του αιδοίου στο σκύλο

Ο στόχος της παρούσας εργασίας ήταν να εκτιμήσει την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής παρέμβασης ως θεραπευτικής αντιμετώπισης της πυώδους δερματίτιδας των δερματικών πτυχών της ουράς και του αιδοίου στους σκύλους. Η δερματίτιδα των πτυχών του αιδοίου εκδηλώνεται σε ηλικιωμένους παχύσαρκους θηλυκούς στειρωμένους σκύλους ή σε σκύλους μικρότερης ηλικίας που έχουν εφηβική διαμόρφωση του αιδοίου και βιδωτή ουρά (ουρά με προς τα έσω ανάπτυξη ή περιελιγμένη ουρά) και είναι μια παθολογική κατάσταση που απαντάται συχνά σε βραχυκεφαλικές φυλές. Σε αλλοιώσεις που δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική αντιμετώπιση απαιτείται χειρουργική θεραπεία. Η επισιοπλαστική/αιδοιοπλαστική χρησιμοποιείται για να αφαιρεθούν οι πλεονάζουσες πτυχές που περιβάλλουν το αιδοίο, ενώ με την εκτομή των δερματικών πτυχών και τον ακρωτηριασμό της ουράς αφαιρούνται οι δερματικές πτυχές μαζί με τη βιδωτή ουρά. Αναζητήθηκαν δεδομένα που αφορούσαν την αιδοιοπλαστική και τον ακρωτηριασμό της ουράς στο σκύλο από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιατρικής των ΗΠΑ (U.S. National Library of Medicine, PubMed) και τις βάσεις δεδομένων του Google Scholar και του Elsevier Scopus. Όλα τα δεδομένα αξιολογήθηκαν και μόνο εργασίες που ήταν σχετικές και πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης συμπεριλήφθηκαν στην αξιολόγηση. Ελάχιστα από τα 316 άρθρα ήταν σχετικά με την παρατριματική δερματίτιδα του σκύλου και μόνο 4 αναδρομικές εργασίες βρέθηκαν να είναι σχετικές με τη χειρουργική αντιμετώπιση των πτυχών της ουράς και του αιδοίου. Κατόπιν της χειρουργικής αντιμετώπισης που συστήθηκε, ακολούθησε πλήρης υποχώρηση των προεγχειρητικών συμπτωμάτων με ελάχιστες επιπλοκές. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες των σκύλων ήταν ικανοποιημένοι μετεγχειρητικά. Ωστόσο, με βάση αυτή την αναδρομική εργασία, περισσότερο στοχευμένες και συγκεκριμένες έρευνες με περαιτέρω στατιστική ανάλυση απαιτούνται για να επιβεβαιωθεί αυτό το συμπέρασμα.

Η συνεχής ενδοφλέβια έγχυση ρεμιφεντανύλης μειώνει τις απαιτήσεις σε προποφόλη και ισοφλουράνιο σε σκύλους με αυτόματη αναπνοή που υποβάλλονται σε ορθοπεδικές επεμβάσεις

Τα οπιοειδή χορηγούνται σε ορθοπεδικές επεμβάσεις στον άνθρωπο για την αναλγητική τους δράση. Η χορήγηση της ρεμιφεντανίλης δεν είναι ευρέως διαδεδομένη στο σκύλο. Στόχοι της παρούσας εργασίας ήταν να αξιολογηθούν οι επιδράσεις της συνεχούς ενδοφλέβιας έγχυσης ρεμιφεντανίλης στη μείωση των δόσεων της προποφόλης και του ισοφλουρανίου σε σκύλους με αυτόματη αναπνοή.
Πενήντα τέσσερις ιδιόκτητοι σκύλοι, στους οποίους προγραμματίστηκε η διενέργεια ορθοπεδικής επέμβασης, έλαβαν προαναισθητική αγωγή με ακετυλοπρομαζίνη (0,05 mg kg^-1 IM), πεθιδίνη (3 mg kg^-1 IM) και καρπροφένη (4 mg kg^-1 IM). Κατανεμηθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: στην Ομάδα R (n=37), η οποία έλαβε ενδοφλέβια άπαξ δόση ρεμιφεντανίλης (3 μg kg^-1), ακολουθούμενη από συνεχή ενδοφλέβια χορήγηση ρεμιφεντανίλης (0,4 μg kg^-1 min^-1). Στην Ομάδα P (n=17) χορηγήθηκε ίδιος όγκος φυσιολογικού ορού. Πέντε λεπτά μετά την άπαξ ενδοφλέβια χορήγηση ρεμιφεντανύλης, χορηγήθηκε 0,5 mg kg^-1 προποφόλη, σε αυξανόμενες δόσεις, για την εγκατάσταση της αναισθησίας και ακολούθησε διασωλήνωση της τραχείας. Για τη διατήρηση της αναισθησίας χορηγήθηκε ισοφλουράνιο σε 100% οξυγόνο. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης καταγράφονταν ανά 5 λεπτά η αρτηριακή πίεση, η καρδιακή συχνότητα, ο κορεσμός της αιμοσφαιρίνης στο αρτηριακό αίμα, οι εισπνεόμενες και τελοεκπνευστικές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα (CO₂), ισοφλουρανίου και οξυγόνου (O₂) και η αναπνευστική συχνότητα. Για κάθε σκύλο, η περιοχή κάτω από την καμπύλη υπολογίστηκε και τυποποιήθηκε με βάση τη διάρκεια της αναισθησίας για την τελοεκπνευστική συγκέντρωση ισοφλουρανίου και το τελοεκπνευστικό CO₂.
Η συνολική δόση προποφόλης για την εγκατάσταση της αναισθησίας ήταν σημαντικά χαμηλότερη (p<0,0005) [0,71 (0-1,5) mg kg^-1] στην ομάδα R συγκριτικά με την ομάδα P [3 (0,5-8,7) mg kg^-1]. Η ομάδα R χρειάστηκε σημαντικά (p<0,0005) μικρότερη δόση ισοφλουρανίου για την διατήρηση της αναισθησίας [ETiso 0,7% (0,3-1,1%)] συγκριτικά με την ομάδα P [1,3% (1,2-1,6%)].
Η χορήγηση της ρεμιφεντανίλης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επικουρικά στην εγκατάσταση της αναισθησίας με προποφόλη και στην αναισθησία με ισοφλουράνιο, προσφέροντας αναλγησία και μείωση των δόσεων αυτών των αναισθητικών φαρμάκων.

Η χρήση του προφίλ πίεσης της επισκληρίδιας παρακέντησης για τον εντοπισμό του επισκληρίδιου χώρου στις γάτες

Στη γάτα ο εντοπισμός του επισκληρίδιου χώρου αποτελεί πρόκληση, εξαιτίας του μικρού του μεγέθους. Ο σκοπός της παρούσας προοπτικής κλινικής μελέτης ήταν να διερευνήσει την ύπαρξη διακριτών προφίλ πίεσης κατά την επισκληρίδια παρακέντηση για την επιβεβαίωση της ορθής τοποθέτησης της βελόνης στον επισκληρίδιο χώρο στη γάτα.
Η μελέτη έγινε σε είκοσι δύο θηλυκές ενήλικες γάτες, για τις οποίες είχε προγραμματιστεί ωοθηκυστερεκτομή. To μέσο σωματικό τους βάρος ήταν 3,37 kg (κυμαινόμενο από 2,5 μέχρι 4,5 kg). Ύστερα από οσφυοϊερή παρακέντηση, η επισκληρίδια βελόνη συνδεόταν με μετατροπέα πίεσης και κατόπιν με υπολογιστή, όπου καταγραφόταν το προφίλ πίεσης της επισκληρίδιας παρακέντησης. Στη συνέχεια, χορηγούνταν τοπικό αναισθητικό μέσω της επισκληρίδιας βελόνης. Η ορθή τοποθέτηση της βελόνης αξιολογούνταν με την τεχνική της «έλλειψης αντίστασης στην έγχυση ορού».
Σε 20 από τα 22 ζώα (91%) η επισκληρίδα αναισθησία ήταν αποτελεσματική. Καταγράφηκε πτώση της πίεσης σε 13 γάτες, στο σύνολο των οποίων η επισκληρίδια αναισθησία ήταν επιτυχής. Στις υπόλοιπες 9 γάτες η πτώση της πίεσης δεν ήταν ξεκάθαρη, παρουσιάστηκαν πολλά τεχνικά σφάλματα, ενώ σε δυο εξ αυτών η επισκληρίδα αναισθησία δεν ήταν επιτυχής.
Η παρουσία χαρακτηριστικών προφίλ πίεσης της επισκληρίδιας παρακέντησης θα μπορούσε να εξακριβώσει την ορθή τοποθέτηση της βελόνης στον επισκληρίδιο χώρο και είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί στην κλινική πράξη στις γάτες.
Τόμος 9 Τεύχος 1 - 2020

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Αναισθησία των μικρών ζώων: Τα πάμε (αρκετά) καλά;

Peter W. Kronen, DVM, Dipl ECVAA, Dr med vet

Veterinary Anaesthesia Services - International & Center for Applied Biomolecular Medicine, University of Zürich Switzerland

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Οι διατροφικές τοξικώσεις στο σκύλο και τη γάτα

Ελισάβετ Παναγοπούλου κτηνίατρος, Αγγελική Βορλόκα κτηνίατρος, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Περιεγχειρητική αναφυλαξία στο σκύλο και τη γάτα

Βασιλεία Αγγέλου κτηνίατρος, MSc, Δήμητρα Καρατζιά, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Περιεγχειρητική διαχείριση του κονίκλου και των κατοικίδιων τρωκτικών. Μέρος πρώτο: ηρέμηση και αναισθησία

Παναγιώτα Καραμιχάλη κτηνίατρος, MSc, Κυριακή Φτεργιώτη κτηνίατρος, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Περιεγχειρητική διαχείριση του κονίκλου και των κατοικίδιων τρωκτικών. Μέρος δεύτερο: θεραπεία με υγρά, έλεγχος ζωτικών λειτουργιών, αναλγησία

Παναγιώτα Καραμιχάλη κτηνίατρος, MSc, Κυριακή Γιαμουστάρη κτηνίατρος, Αναστασία Κομνηνού κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Συστηματική ανασκόπηση της συχνότητας εμφάνισης γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης σε σκύλους βραχυκεφαλικών φυλών κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας

Giulia Polidoro κτηνίατρος, Βιργινία Παπαγεωργίου κτηνίατρος, Εμμανουέλα Σακκαδάκη κτηνίατρος, Ελισάβετ Παναγοπούλου κτηνίατρος

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

H επίδραση της δεξμεδετομιδίνης σε συνδυασμό με βουτορφανόλη στο καρδιαγγειακό και το αναπνευστικό σύστημα στη γάτα

Κωνσταντίνος Βαρκούλης κτηνίατρος, Κυριακή Παυλίδου κτηνίατρος, PhD, Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Νεότερα στοιχεία σχετικά με την αναισθητική διαχείριση της διάτασης και στροφής του στομάχου στο σκύλο

Κυριακή Παυλίδου κτηνίατρος, PhD, Γεώργιος Πολυζώης κτηνίατρος, Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου ύστερα από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση κατά τη διάρκεια γενικής αναισθησίας σε σκύλο

Ευγενία Φλουράκη* κτηνίατρος, PhD, Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος PhD, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD, Τηλέμαχος Αναγνώστου κτηνίατρος, PhD, Αλεξία Μπουργαζλή κτηνίατρος, MSc, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
*Νυν διεύθυνση: Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διάταση στομάχου κατά τη διάρκεια ηρέμησης σε Doberman με ενδορρινική κακοήθη νεοπλασία

Ευμορφία Τόττα κτηνίατρος, Κυριακή Παυλίδου κτηνίατρος, PhD, Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD

Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Παράσιτα και BARF: Η ωμή αλήθεια

Ηλίας Παπαδόπουλος κτηνίατρος, MSc, PhD, Dip. EVPC, Γεώργιος Σιούτας κτηνίατρος

Εργαστήριο Παρασιτολογίας και Παρασιτικών Νοσημάτων, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Οι διατροφικές τοξικώσεις στο σκύλο και τη γάτα

Όταν τοξικές ουσίες προσληφθούν από έναν οργανισμό προκαλούν διαταραχές της φυσιολογικής λειτουργίας του, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπανόρθωτες βλάβες. Διάφορα είδη τροφίμων τα οποία καταναλώνονται από τους ανθρώπους με ασφάλεια, μπορεί να αποδειχθούν ιδιαιτέρως επικίνδυνα αν καταναλωθούν από τα κατοικίδια ζώα. Τα κυριότερα από αυτά είναι η σοκολάτα, ο καφές, το τσάι, τα κρεμμύδια, τα σκόρδα, τα σταφύλια, οι σταφίδες, τα προϊόντα που περιέχουν ξυλιτόλη, το αβοκάντο, τα φιστίκια macadamia και το ζυμάρι (αιθανόλη). Η καθεμία από τις προκαλούμενες τοξικώσεις προκύπτει από ξεχωριστό μηχανισμό, έχει διαφορετικές επιπτώσεις στον οργανισμό, ποικίλα κλινικά συμπτώματα, ειδική διαχείριση και θεραπεία.

Περιεγχειρητική διαχείριση του κονίκλου και των κατοικίδιων τρωκτικών. Μέρος πρώτο: ηρέμηση και αναισθησία

Στο άρθρο παρουσιάζονται οι φυσιολογικές ιδιαιτερότητες του εκάστοτε είδους και οι περιεγχειρητικοί κίνδυνοι που μπορεί να προκύψουν. Επίσης, περιγράφονται η προαναισθητική διαχείριση, πιθανά αναισθητικά πρωτόκολλα, η επιλογή του κατάλληλου αναισθητικού σχήματος για την εγκατάσταση και διατήρηση της αναισθησίας και τέλος οι αρχές μετεγχειρητικής φροντίδας. Αναφορά γίνεται μόνο σε δραστικές ουσίες που βρίσκονται στην αγορά και μπορεί να αποκτήσει ο Έλληνας κτηνίατρος. Σκοπός είναι η ελαχιστοποίηση των επιπλοκών που μπορεί να αποβούν μοιραίες κατά τη διάρκεια της αναισθησίας σε ένα ιατρείο ζώων συντροφιάς.

Εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου ύστερα από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση κατά τη διάρκεια γενικής αναισθησίας σε σκύλο

Σκύλος φυλής Αγγλικής Μπουλντόγκ, 4 ετών, θηλυκός, που προσκομίστηκε για προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση εμφάνισε γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και αναγωγή γαστρικού περιεχομένου, αμέσως μετά την εγκατάσταση της αναισθησίας. Μετά το τέλος της επέμβασης, έγινε έκπλυση του οισοφάγου με 0,9% φυσιολογικό ορό και χορηγήθηκαν προκινητικά, αναστολείς της αντλίας πρωτονίων και γαστροπροστατευτική αγωγή. Τα ακτινογραφήματα του θώρακα εμφάνιζαν ευρήματα συμβατά με εισροφητική βρογχοπνευμονία στα πρόσθια πνευμονικά πεδία και το περιστατικό μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου χορηγήθηκαν αντιβιοτικά και οξυγόνο. Ύστερα από τρεις ημέρες δόθηκε εξιτήριο από την Μονάδα Εντατικής Θεραπείας με βάση τη φυσιολογική κλινική εξέταση και παραμέτρους των αερίων αίματος. Δύο μήνες αργότερα, ο σκύλος ήταν κλινικά υγιής χωρίς συμπτώματα βήχα, δύσπνοιας ή δυσφαγίας. Παρά την κατάλληλη προαναισθητική νηστεία, μπορεί να προκύψει εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου ή/και φαρυγγικών εκκρίσεων διεγχειρητικά, καθώς η διασωλήνωση της τραχείας δεν προστατεύει πλήρως τους πνεύμονες.

Συστηματική ανασκόπηση της συχνότητας εμφάνισης γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης σε σκύλους βραχυκεφαλικών φυλών κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας

Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να εκτιμήσει κατά πόσον οι σκύλοι βραχυκεφαλικών φυλών εμφανίζουν προδιάθεση για γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας. Το σύνδρομο του ανώτερου αναπνευστικού των βραχυκεφαλικών φυλών είναι μια συχνή παθολογική κατάσταση που παρουσιάζουν σκύλοι με συγκεκριμένες ανατομικές ανωμαλίες του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Ειδικότερα, οι βραχυκεφαλικές φυλές μπορεί να εμφανίζουν στενούς μυκτήρες, υποπλαστική τραχεία και άλλες δευτερογενείς μεταβολές όπως εκστροφή των λαρυγγικών κοιλιών, πλεονάζοντες στοματοφαρυγγικούς μαλακούς ιστούς και παράλυση του λάρυγγα. Αυτές οι ιδιαιτερότητες αυξάνουν την αρνητική ενδοθωρακική πίεση και μπορούν να προδιαθέσουν σε ΓΟΠ, οποία μπορεί να οδηγήσει σε οισοφαγίτιδα, στένωση του οισοφάγου και εισροφητική βρογχοπνευμονία. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας πολλοί παράγοντες όπως τα αναισθητικά φάρμακα ή η θέση κατάκλισης μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης ΓΟΠ. Τα δεδομένα βρέθηκαν από τις βάσεις δεδομένων της Εθνικής Ιατρικής Βιβλιοθήκης των Η.Π.Α. (PubMed) και Mendeley. Αξιολογήθηκαν όλα τα διαθέσιμα δεδομένα και μόνο δημοσιευμένα άρθρα που ήταν σχετικά με το θέμα και πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής στη μελέτη συλλέχθηκαν για ανάλυση. Η πλειονότητα των 310 εργασιών αναφερόταν σε ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας στα ζώα συντροφιάς. Ορισμένες από αυτές αναφέρθηκαν στο φαινόμενο αυτό όσον αφορά τον πληθυσμό των σκύλων, ωστόσο μόνο δύο πρόσφατα δημοσιευμένες εργασίες περιέλαβαν τον υποπληθυσμό των βραχυκεφαλικών φυλών. Με βάση τις δύο αυτές μελέτες, οι σκύλοι των βραχυκεφαλικών φυλών (συμπτωματικοί ή ασυμπτωματικοί) δεν έδειξαν μεγαλύτερη προδιάθεση για ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας συγκριτικά με μη βραχυκεφαλικές φυλές. Η προδιάθεση για ΓΟΠ είναι ένα θέμα που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον για περαιτέρω έρευνες τα τελευταία έτη. Η παρούσα συστηματική ανάλυση υποδεικνύει ότι, στην πράξη δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ώστε να τεκμηριωθεί αυξημένη προδιάθεση για ΓΟΠ σε σκύλους των βραχυκεφαλικών φυλών σε σύγκριση με σκύλους μη βραχυκεφαλικών φυλών, καθώς πιο στοχευμένες μελέτες και μεγαλύτερος πληθυσμός ζώων θα πρέπει να αξιολογηθούν ώστε να υποστηρίξουν αυτό το συμπέρασμα.

H επίδραση της δεξμεδετομιδίνης σε συνδυασμό με βουτορφανόλη στο καρδιαγγειακό και το αναπνευστικό σύστημα στη γάτα

Ο συνδυασμός α2-αδρενεργικών αγωνιστών με οπιοειδή παρέχει επαρκή ηρέμηση και αναλγησία στην κλινική πράξη. Πολύ χαμηλότερες δόσεις ενός α2-αγωνιστή μπορεί να πετύχουν αυτά τα αποτελέσματα όταν συνδυαστούν με οπιοειδή, εξαιτίας της συνεργικής δράσης των δύο φαρμάκων. Από όσο γνωρίζουν οι συγγραφείς, αυτή είναι η πρώτη συστηματική ανασκόπηση που αξιολογεί τα καρδιοαναπνευστικά αποτελέσματα της δεξμεδετομιδίνης σε συνδυασμό με βουτορφανόλη στη γάτα. Οι συγγραφείς διερεύνησαν τη σχετική βιβλιογραφία στο PubMed, το Google Scholar και το Scopus χρησιμοποιώντας λέξεις-κλειδιά. Ο αποκλεισμός μη σχετικών μελετών ως προς το θέμα υπό διερεύνηση οδήγησε σε 9 συμβατές περιλήψεις για κριτική αξιολόγηση. Μελέτες οι οποίες δεν αξιολογούσαν δυο ή περισσότερες καρδιοαναπνευστικές παραμέτρους, αποκλείστηκαν από τη συστηματική ανασκόπηση, με αποτέλεσμα δύο άρθρα τελικά να συμπεριληφθούν στην ανάλυση. Οι δύο μελέτες αξιολογήθηκαν για μεροληψία με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Ειδικότερα, έγινε ανάλυση της δημιουργίας τυχαίας ακολουθίας, καθώς και του σχεδιασμού της μελέτης σχετικά με την τυφλή δοκιμή των συμμετεχόντων και την αντικειμενική εκτίμηση του αποτελέσματος. Και τα δύο άρθρα έχουν κατηγοριοποιηθεί ως μέτριας/ισχυρής ποιότητας. Έξι παράγοντες ταυτοποιήθηκαν ότι επηρεάστηκαν με βάση τη δράση του συνδυασμού αυτών των φαρμάκων. Οι παράγοντες αυτοί ήταν: καρδιακή συχνότητα, αναπνευστική συχνότητα, αρτηριακή πίεση του αίματος, κορεσμός της αιμοσφαιρίνης σε οξυγόνο (SpO ), χρόνος αναπλήρωσης των τριχοειδών και χρώμα βλεννογόνων. Οι περιορισμοί της μελέτης αυτής περιλαμβάνουν το μικρό μέγεθος του δείγματος των άρθρων που συμπεριλήφθηκαν και την αδυναμία να διερευνηθεί δημοσιευμένη βιβλιογραφία σε γλώσσες πέρα της Αγγλικής. Όλες οι επεμβάσεις στις μελέτες αυτές ήταν μη χειρουργικές. Ο συνδυασμός δεξμεδετομιδίνης με βουτορφανόλη είχε ως αποτέλεσμα την ελάττωση της καρδιακής συχνότητας και της αρτηριακής πίεσης. Η αναπνευστική συχνότητα μειώθηκε σημαντικά σε μία μελέτη, αλλά παρέμεινε παρόμοια με τη μέτρηση πριν την χορήγηση των φαρμάκων στην άλλη. Ο μέσος κορεσμός της αιμοσφαιρίνης δεν διέφερε σημαντικά από τη μέτρησή του πριν τη χορήγηση. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες ώστε να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα.

Περιεγχειρητική διαχείριση του κονίκλου και των κατοικίδιων τρωκτικών. Μέρος δεύτερο: θεραπεία με υγρά, έλεγχος ζωτικών λειτουργιών, αναλγησία

Το άρθρο περιγράφει τους κατάλληλους χειρισμούς που πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο της προ-αναισθητικής κλινικής εξέτασης, τους δυνατούς τρόπους για θεραπεία με υγρά, τον έλεγχο των ζωτικών λειτουργιών κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και τέλος την εκτίμηση και τη διαχείριση του περιεγχειρητικού πόνου στον κόνικλο και τα κατοικίδια τρωκτικά.

Διάταση στομάχου κατά τη διάρκεια ηρέμησης σε Doberman με ενδορρινική κακοήθη νεοπλασία

Σκύλος 7 ετών, φυλής Doberman pincher προσκομίστηκε για τη δεύτερη προγραμματισμένη συνεδρία χημειοθεραπείας, λόγω ενδορρινικού ακανθοκυτταρικού καρκινώματος. Ο σκύλος υποβλήθηκε σε ηρέμηση με δεξμεδετομιδίνη και βουτορφανόλη, λόγω επιθετικής συμπεριφοράς. Κατά τη διάρκεια της ηρέμησης, ο σκύλος παρουσίασε οξεία διάταση του στομάχου, που επιβεβαιώθηκε ακτινογραφικά. Διενεργήθηκε επείγουσα αποσυμπίεση του στομάχου και μετά τη σταθεροποίηση του ασθενούς, χορήγηση της χημειοθεραπείας. Ο σκύλος ανένηψε ικανοποιητικά.

Περιεγχειρητική αναφυλαξία στο σκύλο και τη γάτα

Η αναφυλαξία είναι μια σοβαρή, απειλητική για τη ζωή αντίδραση υπερευαισθησίας, η οποία μπορεί να προκληθεί από έκθεση σε διάφορα αντιγόνα. Στην αναφυλαξία απελευθερώνονται μεσολαβητές της φλεγμονής, με αποτέλεσμα την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων. Στην κτηνιατρική πράξη, στα ζώα συντροφιάς τα σημαντικότερα συμπτώματα αφορούν κυρίως στο δέρμα, στον γαστρεντερικό σωλήνα, στο κυκλοφορικό σύστημα, στο αναπνευστικό σύστημα, στο νευρικό σύστημα και στους οφθαλμούς. Η ποικιλία των συμπτωμάτων εξαρτάται από την οδό έκθεσης στο αντιγόνο και από την ταχύτητα εμφάνισής τους. Η διάγνωση της αναφυλαξίας δε βασίζεται τόσο σε εργαστηριακές μεθόδους όσο στην προσεκτική παρατήρηση των συμπτωμάτων και την λεπτομερή εξέταση του ιστορικού, το οποίο θα βοηθήσει και στον εντοπισμό του αιτιολογικού παράγοντα. Ωστόσο, η διαπίστωση του τελευταίου κατά την περιεγχειρητική περίοδο είναι δύσκολη (π.χ. λόγω των συνδυασμών των φαρμάκων που χορηγούνται). Η επείγουσα αντιμετώπιση συχνά βασίζεται στην έγκαιρη χορήγηση αδρεναλίνης, στη σωστή δόση και από τη σωστή οδό χορήγησης. Επιπλέον, η υποστηρικτική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιισταμινικών, κορτικοστεροειδών και βρογχοδιασταλτικών, ενώ το οξυγόνο και τα υγρά ενδοφλεβίως είναι απαραίτητη θεραπεία όταν έχει εγκατασταθεί αναφυλακτικό σοκ. Η πρόγνωση εξαρτάται από τα κλινικά συμπτώματα και το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την εμφάνισή τους έως την έναρξη της θεραπείας. Η πρόληψη δεν είναι μόνο δύσκολη, αλλά και ανέφικτη κλινικά και βασίζεται μόνο στην αποφυγή των αλλεργιογόνων. Αν και η γενικευμένη αναφυλακτική αντίδραση μπορεί να αποβεί μοιραία ακόμη και μέσα σε λίγα λεπτά, οι μελέτες σε αυτό το θέμα είναι ελάχιστες. Έτσι η διαχείριση της γενικευμένης αναφυλακτικής αντίδρασης αποτελεί ακόμα και σήμερα πρόκληση για τον κλινικό κτηνίατρο.

Νεότερα στοιχεία σχετικά με την αναισθητική διαχείριση της διάτασης και στροφής του στομάχου στο σκύλο

Η διάταση και στροφή του στομάχου (ΔΣΣ) είναι μια περίπλοκη και πολυπαραγοντική πάθηση που χρήζει επείγουσας θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι να εκτιμήσει τα βήματα της αναισθητικής διαχείρισης της ΔΣΣ στο σκύλο. Το πρώτο βήμα για την διαχείριση της ΔΣΣ είναι η σταθεροποίηση του ασθενούς, ώστε η χειρουργική επέμβαση να μπορεί να γίνει με τον ελάχιστο πιθανό κίνδυνο. Η σταθεροποίηση με ισότονα κρυσταλλοειδή ή κολλοειδή διαλύματα ώστε να αντιμετωπιστούν οι ηλεκτρολυτικές διαταραχές, η χορήγηση λιδοκαΐνης ή άλλων αντιαρρυθμικών για να αντιμετωπιστούν οι κοιλιακές αρρυθμίες και η χορήγηση αναλγητικών είναι απαραίτητα βήματα στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Επίσης απαραίτητη είναι η οξυγονοθεραπεία. Μετά τη σταθεροποίηση, πρέπει να ακολουθήσει αποσυμπίεση του στομάχου με στοματογαστρικό καθετήρα ή με γαστροκέντηση. Υπάρχουν ελάχιστα φάρμακα που μπορούν να χορηγηθούν κατά το αναισθητικό πρωτόκολλο, με ελάχιστη επίδραση στο καρδιαγγειακό και το αναπνευστικό σύστημα. Ηλεκτρολυτικές διαταραχές, διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας, ηλεκτροκαρδιογραφικές μεταβολές και αιμοδυναμικές μεταβολές, θα πρέπει να παρακολουθούνται εντατικά.
Τόμος 8 Τεύχος 2 - 2019

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Τεκμηριωμένη ιατρική: νέο εργαλείο ή νέος εχθρός;

Κυριακή Παυλίδου, Kτηνίατρος, PhD Αναπληρώτρια διευθύντρια σύνταξης ΙΖΣ

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Οι γάτες δεν είναι μικρόσωμοι σκύλοι, ούτε στην ορθοπαιδική

Νικήτας Ν. Πράσινος κτηνίατρος, PhD, Μιλτιάδης Θ. Δέντσας κτηνίατρος, Ανδρονίκη Α. Κρυστάλλη κτηνίατρος
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η εκτομή της κεφαλής και του αυχένα του μηριαίου στον σκύλο και στη γάτα

Ανδρονίκη Α. Κρυστάλλη¹ Kτηνίατρος, Νικήτας Ν. Πράσινος¹ Kτηνίατρος, PhD, Αικατερίνη Ι. Σιδέρη² Kτηνίατρος, PhD
¹ Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
² Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Χειρουργική των περιπρωκτικών θυλάκων στο σκύλο και τη γάτα

Αγγελική Βορλόκα κτηνίατρος, Βασιλεία Αγγέλου κτηνίατρος, MSc, Κύρος Χατζημήσιος κτηνίατρος, MSc, Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου κτηνίατρος, PhD, MRCVS
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Χειρουργική παροχέτευση ωταιματώματος με σωλήνα Penrose στο σκύλο και στη γάτα: αναδρομική μελέτη 53 περιστατικών (1996-2016)

Κύρος Χατζημήσιος¹ κτηνίατρος, MSc, Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου¹ κτηνίατρος, PhD, MRCVS, Βασιλική Τσιώλη² κτηνίατρος, PhD, Βασιλεία Κούτη κτηνίατρος, PhD, Ελένη Μπασδάνη³ κτηνίατρος, PhD, Ουρανία Φαρμάκη¹ κτηνίατρος, PhD, Dip. ECVD, Τηλέμαχος Αναγνώστου¹ κτηνίατρος, PhD
¹ Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
² Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα
³ Bessy’s Kleintierklinik, Regensdorf, Ελβετία

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Περιεγχειρητικές αρρυθμίες σε μη καρδιοπαθή ζώα συντροφιάς

Ελένη Πραστίτη κτηνίατρος, Ζωή Τζενετίδου κτηνίατρος, Χρήστος Κουτίνας κτηνίατρος, PhD, Γεώργιος Καζάκος κτηνίατρος, PhD
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η μέτρηση της δια-διαφραγματικής πίεσης σε επιβαρυμένους σκύλους στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας: προκαταρκτικά αποτελέσματα

Κυριακή Παυλίδου κτηνίατρος, PhD, Ιωάννης Σάββας κτηνίατρος, PhD
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Ινωδοπυώδης περικαρδίτιδα σε σκύλο φυλής Brittany spaniel

Σοφία Γκουζούμα κτηνίατρος, Βασιλεία Αγγέλου κτηνίατρος, MSc, Χρήστος Κουτίνας κτηνίατρος, PhD, Δήμητρα Ψάλλα κτηνίατρος, PhD, Κυριάκος Χατζημήσιος κτηνίατρος, MSc, MRCVS, Πέτρος Μπίσκας κτηνίατρος, Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου κτηνίατρος, PhD, MRCVS
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Σύντομη ιστορική ανασκόπηση της ελληνικής κτηνιατρικής χειρουργικής

Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου κτηνίατρος, PhD, MRCVS, Βασιλεία Αγγέλου κτηνίατρος, MSc
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Τα κορτικοστεροειδή στην οξεία κάκωση του κεντρικού νευρικού συστήματος

Γιώργος Καζάκος κτηνίατρος, PhD, Ειρήνη Σαρπεκίδου κτηνίατρος
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Οι γάτες δεν είναι μικρόσωμοι σκύλοι, ούτε στην ορθοπαιδική

Τα μυοσκελετικά νοσήματα στη γάτα είναι σπανιότερα σε σχέση με τον σκύλο. Παρ’ όλα αυτά, η ορθοπαιδική της γάτας αποτελεί πια ανεξάρτητη οντότητα και καταδεικνύει τη φράση «οι γάτες δεν είναι μικρόσωμοι σκύλοι». Πράγματι, ανάμεσα στα δύο είδη ζώων υπάρχουν αρκετές διαφορές (π.χ. ανατομικές, λειτουργικές), τις οποίες πρέπει να γνωρίζει ο κτηνίατρος και να τις λαμβάνει σοβαρά υπόψη προκειμένου να είναι επιτυχημένη η διαγνωστική προσέγγιση και η αντιμετώπιση των διάφορων ορθοπαιδικών προβλημάτων. Η ανεξάρτητη φύση της γάτας συχνά την οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις και για αυτόν τον λόγο τα περισσότερα ορθοπαιδικά προβλήματά της είναι τραυματικής αιτιολογίας. Η ορθοπαιδική εξέτασή της είναι δυσκολότερη σε σχέση με του σκύλου και για αυτό πολλές φορές η διάγνωση των ορθοπαιδικών προβλημάτων της αποτελεί πρόκληση. Τέλος, υπάρχει η τάση πολλά από τα ορθοπαιδικά προβλήματα της γάτας να αντιμετωπίζονται συντηρητικά, ωστόσο, η θεραπεία πρέπει κάθε φορά να εξατομικεύεται.

Η εκτομή της κεφαλής και του αυχένα του μηριαίου στον σκύλο και στη γάτα

Η εκτομή της κεφαλής και του αυχένα του μηριαίου είναι μια σωστική χειρουργική επέμβαση που χρησιμοποιείται τόσο στον σκύλο όσο και στη γάτα. Κατά την επέμβαση αυτή αφαιρείται ολόκληρη η κεφαλή και τμήμα του αυχένα του μηριαίου με λοξή φορά, εσωτερικά του μείζονα τροχαντήρα προς το κεντρικό άκρο του ελάσσονος τροχαντήρα. Η επέμβαση αποσκοπεί στη μείωση του άλγους στην άρθρωση του ισχίου, που επιτυγχάνεται μέσω της εξουδετέρωσης της ανώμαλης τριβής των αρθρικών επιφανειών της και της αντικατάστασης του ισχίου από μια λειτουργική ψευδάρθρωση που αποτελείται από πυκνό συνδετικό ιστό. Η ανακατασκευή της κοτύλης και του κεντρικού άκρου του μηριαίου μπορεί να συνεχιστεί για αρκετά χρόνια μετά την επέμβαση.

Χειρουργική των περιπρωκτικών θυλάκων στο σκύλο και τη γάτα

Οι παθήσεις των περιπρωκτικών θυλάκων απαντώνται συχνότερα στο σκύλο και λιγότερο συχνά στη γάτα. Σε αυτές περιλαμβάνονται η κατακράτηση του εκκρίματος, η φλεγμονή, το απόστημα και τα νεοπλάσματα. Ενδείξεις για τη χειρουργική εξαίρεση των περιπρωκτικών θυλάκων αποτελούν η χρόνια και υποτροπιάζουσα φλεγμονή τους, η υποτροπιάζουσα και επίμονη φλεγμονή λόγω κατακράτησης του εκκρίματος, το απόστημα και το συρίγγιο του θυλάκου, το νεόπλασμα του θυλάκου και επιπροσθέτως η δοθιήνωση του πρωκτού όταν εμπλέκονται οι περιπρωκτικοί θύλακοι. Η χειρουργική εξαίρεση των θυλάκων μπορεί να γίνει με ανοικτή ή κλειστή μέθοδο. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές συναντώνται συχνότερα στην ανοικτή παρά στην κλειστή μέθοδο εξαίρεσης. Το ποσοστό των επιπλοκών είναι χαμηλό και η πρόγνωση μετά την επέμβαση κρίνεται ως πολύ καλή.

Χειρουργική παροχέτευση ωταιματώματος με σωλήνα Penrose στο σκύλο και στη γάτα: αναδρομική μελέτη 53 περιστατικών (1996-2016)

Μελετήθηκαν αναδρομικά τα δελτία εξέτασης από 53 περιστατικά σκύλων και γατών με ωταιμάτωμα, που αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική παροχέτευση του ωταιματώματος με σωλήνα Penrose. Μέσος όρος ηλικίας στους σκύλους και στις γάτες ήταν τα 7,6 και τα 5 έτη αντίστοιχα. Έξω ωτίτιδα είχε διαγνωστεί σε 23 σκύλους και 3 γάτες και δερματικές παθήσεις όπως ατοπική δερματίτιδα ή κνησμώδεις δερματοπάθειες εξαιτίας της παρουσίας Sarcoptes scabiei, ψύλλων, Malassezia spp. ή δερματόφυτων είχαν διαγνωστεί σε 11 σκύλους και 1 γάτα. Υποτροπή του ωταιματώματος μετά από αφαίρεση του σωλήνα παροχέτευσης αναφέρθηκε σε 7 σκύλους και 1 γάτα. Στα ζώα αυτά η αντιμετώπιση περιλάμβανε την χειρουργική επανατοποθέτηση σωλήνα Penrose. Ήπια πάχυνση ή πτώση του πτερυγίου του ωτός παρατηρήθηκε σε 16 σκύλους και 2 γάτες. Το κοσμητικό αποτέλεσμα στο πτερύγιο του ωτός βαθμολογήθηκε από τους ιδιοκτήτες ως καλό σε 26 σκύλους και 2 γάτες, ως μέτριο σε 20 σκύλους και 3 γάτες και ως μη αποδεκτό σε 3 σκύλους. Κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση για 3,5 έτη συνολικά στους σκύλους και 4,5 έτη στις γάτες δεν παρατηρήθηκε υποτροπή του ωταιματώματος.

Περιεγχειρητικές αρρυθμίες σε μη καρδιοπαθή ζώα συντροφιάς

Οι διαταραχές του καρδιακού ρυθμού κατά την περιεγχειρητική περίοδο είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο. Τόσο ζώα με καρδιακά νοσήματα, όσο και μη καρδιοπαθή ασθενή ή υγιή ζώα που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις, είναι δυνατόν να παρουσιάσουν αρρυθμίες κατά την περιαναισθητική περίοδο. Επιπλέον, ορισμένες χειρουργικές παθήσεις, όπως εκείνες του σπλήνα, του κατώτερου ουροποιητικού και το σύνδρομο της διάτασης και στροφής του στομάχου στον σκύλο, συνδέονται σταθερά με την εμφάνιση περιεγχειρητικών αρρυθμιών. Η αναγνώρισή τους και η κατανόηση της προέλευσής τους στηρίζεται στη συνεχή παρακολούθηση των ζωτικών λειτουργιών (monitoring) και επιτυγχάνεται με την εξέταση των βλεννογόνων, την ψηλάφηση του σφυγμού, την μέτρηση της θερμοκρασίας και την χρήση ηλεκτροκαρδιογραφήματος (ΗΚΓ), καπνογράφου, παλμικού οξυμέτρου και την μέτρηση της αρτηριακής πίεσης. Ευρήματα όπως η υπόταση, η δύσπνοια, η συμφόρηση των βλεννογόνων, η υποθερμία, το μειωμένο επίπεδο συνείδησης, η μειωμένη παραγωγή ούρου, η αυξημένη τιμή του γαλακτικού οξέος, που οφείλονται στην παρουσία αρρυθμιών, υποδηλώνουν κακή αιμοδυναμική κατάσταση του ασθενούς και επιβάλλουν την άμεση διόρθωση του υποκείμενου προβλήματος και πολλές φορές την ταυτόχρονη συμπτωματική αντιμετώπιση των προκαλούμενων αρρυθμιών. Επιπλέον, σε περίπτωση που δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί συμπτώματα, αλλά στο ΗΚΓ παρατηρούνται ορισμένα «κρίσιμα» χαρακτηριστικά των αρρυθμιών, συστήνεται η χορήγηση κατάλληλων αντιαρρυθμικών φαρμάκων, ώστε να αποτραπεί η εμφάνιση κλινικών εκδηλώσεων σε μετέπειτα χρόνο ή ο ξαφνικός θάνατος του ασθενούς. Το είδος (ταχυαρρυθμίες, βραδυαρρυθμίες) και η περιοχή προέλευσης (υπερκοιλιακές, κοιλιακές) των αρρυθμιών καθορίζουν το αντιαρρυθμικό φάρμακο εκλογής που πρέπει να χορηγείται σε κάθε περίπτωση.

Η μέτρηση της δια-διαφραγματικής πίεσης σε επιβαρυμένους σκύλους στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας: προκαταρκτικά αποτελέσματα

Οι ασθενείς στη Μονάδα της Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) συχνά εκτίθενται σε αξιοσημείωτες αλλαγές στη λειτουργία των οργάνων. Η ΜΕΘ είναι πλήρως εξοπλισμένη για να ελέγχει στενά τον ασθενή που βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και η λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος είναι μία από τις ζωτικές λειτουργίες οι οποίες παρακολουθούνται εντατικά. Ωστόσο, οι αναπνευστικοί μύες παρακολουθούνται φτωχά στη ΜΕΘ, παρόλο που υπάρχει απόδειξη ότι η δυσλειτουργία των αναπνευστικών μυών αναπτύσσεται σε επιβαρυμένους ασθενείς και μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική ανεπάρκεια. Υπάρχουν πολλές διαθέσιμες τεχνικές για τον έλεγχο της λειτουργίας των αναπνευστικών μυών τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα. Ο καλύτερος δείκτης για την εκτίμηση της συσπαστικότητας του διαφράγματος φαίνεται να είναι η μέτρηση της δια-διαφραγματικής πίεσης (P_di) στην ιατρική και στην κτηνιατρική κλινική πράξη. Η δια-διαφραγματική πίεση υπολογίζεται ως η διαφορά ανάμεσα στην ενδογαστρική πίεση (P_gast) και την ενδο-οισοφαγική πίεση (P_oes). Οι μετρήσεις πραγματοποιούνται με την χρήση δύο καθετήρων με μπαλόνι που γεμίζουν με αέρα, οι οποίοι τοποθετούνται στο μέσο τρίτο του οισοφάγου και στον στόμαχο. Παρόλο που η τεχνική της μέτρησης της P_di έχει μελετηθεί σε υγιείς σκύλους υπό γενική αναισθησία με την εφαρμογή της μανούβρας του Mueller, η λειτουργία του διαφράγματος δεν έχει μελετηθεί σε επιβαρυμένους σκύλους σε ένα μη κουρασμένο διάφραγμα στην κλινική πράξη. Στη συγκεκριμένη μελέτη κοόρτης συμμετείχαν 27 ιδιόκτητοι σκύλοι, αναισθησιολογικής κατάταξης II-IV. Η δια-διαφραγματική πίεση μετρήθηκε με την εφαρμογή της μανούβρας του Mueller κατά τη διάρκεια των πρώτων 24 ωρών της παραμονής τους στη ΜΕΘ υπό γενική αναισθησία. Η μέση τιμή±τυπική απόκλιση της P_di ήταν 11,2±5,7 mmHg και της συγκέντρωσης των γαλακτικών στο αίμα 2,4±1,2 mmol L^-1. Συμπερασματικά, η τεχνική της μέτρησης της P_di με καθετήρες με μπαλόνι μπορεί επιτυχώς να εφαρμοστεί στους σκύλους στη ΜΕΘ. Η μέτρηση της δια-διαφραγματικής πίεσης μπορεί να είναι ένα χρήσιμο μέσο για την εκτίμηση της λειτουργίας του διαφράγματος σε επιβαρυμένους σκύλους κατά την προσκόμιση και/ή κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη ΜΕΘ και η εφαρμογή της φαίνεται να είναι εφικτή.

Ινωδοπυώδης περικαρδίτιδα σε σκύλο φυλής Brittany spaniel

Σκύλος 6 ετών, θηλυκός ακέραιος, φυλής Brittany spaniel προσκομίστηκε εξαιτίας ανορεξίας και ληθάργου για περαιτέρω διερεύνηση και θεραπευτική αντιμετώπιση. Τα ακτινογραφήματα του θώρακα αποκάλυψαν έντονα σφαιρικό σχήμα της καρδιακής σκιάς, εύρημα συμβατό με περικαρδιακή συλλογή. Το υπερηχοκαρδιογράφημα κατέδειξε πάχυνση του περικαρδίου και μεγάλο όγκο περικαρδιακής συλλογής, που είχε ως συνέπεια τον καρδιακό επιπωματισμό. Η κυτταρολογική εξέταση δείγματος του υγρού της περικαρδιακής συλλογής που λήφθηκε με περικαρδιοκέντηση ήταν συμβατή με ουδετεροφιλική φλεγμονή. Η καλλιέργεια του δείγματος ήταν αρνητική για βακτήρια. Ακολούθησε υφολική περικαρδιεκτομή υπό γενική αναισθησία με ισοφλουράνιο. Η ιστοπαθολογική εξέταση του περικαρδίου που εξαιρέθηκε χειρουργικά ήταν συμβατή με ινωδοπυώδη περικαρδίτιδα. Το ακριβές αίτιο της περικαρδιακής συλλογής παραμένει απροσδιόριστο. Δύο έτη μετά τη χειρουργική επέμβαση ο σκύλος είχε καλή κλινική εικόνα και δεν εμφάνιζε συμπτώματα. Πρόκειται για το μοναδικό μέχρι τώρα περιστατικό ινωδοπυώδους περικαρδίτιδας σε σκύλο μικρόσωμης φυλής με άγνωστη αιτιολογία, που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με περικαρδιεκτομή.

Σύντομη ιστορική ανασκόπηση της ελληνικής κτηνιατρικής χειρουργικής

Η απαρχή της κτηνιατρικής χειρουργικής στην Ελλάδα εντοπίζεται στα μέσα του 20ου, αιώνα όταν ο καθηγητής Ι. Βικελίδης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οργάνωσε και ανέπτυξε ακαδημαϊκή κτηνιατρική χειρουργική. Με το παρόν άρθρο γίνεται μια απόπειρα σύντομης περιγραφής και ανασκόπησης όσον αφορά τις ιστορικές, τις επιστημονικές εξελίξεις και την πρακτική εφαρμογή της ελληνικής κτηνιατρικής χειρουργικής κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Τα κορτικοστεροειδή στην οξεία κάκωση του κεντρικού νευρικού συστήματος

Η οξεία κάκωση του κεντρικού νευρικού συστήματος, τόσο εκείνη του νωτιαίου μυελού όσο και του εγκεφάλου, μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στα δύο όργανα. Παρά τη θεωρητική ωφέλεια και την επί σειρά ετών χρήση των κορτικοστεροειδών στην αντιμετώπισή της, τεκμηριωμένο και κλινικά σημαντικό όφελος από αυτά δεν έχει προκύψει μέχρι τώρα, για αυτό και η χρήση τους έχει αμφισβητηθεί (Alderson & Roberts 1997).
Τόμος 8 Τεύχος 1 - 2019

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Ι. Σάββας, Κ. Παυλίδου

Πλήρες Κείμενο HTML

Νεοπλάσματα της στοματικής κοιλότητας του σκύλου που αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική εξαίρεση. Αναδρομική μελέτη 63 περιστατικών
Ν.Δ. Τσιμήτρης, Μ.Ι. Κούκη, Γ.Δ. Μπρέλλου, Λ.Γ. Παπάζογλου, Θ. Σλίνη, Π. Παπαδοπούλου, Σ. Αθ. Παπαδημητρίου

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Νεοπλασία του δακρυϊκού αδένα σε σκύλο και θεραπεία του με μετωπιαία προσπέλαση του οφθαλμικού κόγχου. Αναφορά σε ένα περιστατικό
Ι.Κ. Λιαπής, Ι. Πανόπουλος, Δ. Ψάλλα

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Αναισθητική διαχείριση ηπατοπαθών σκύλων και γατών
Τ. Αναγνώστου, Π. Καραμιχάλη

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Στένωση του οισοφαγικού αυλού από κατάποση αντιβιοτικών στη γάτα. Αναφορά σε τρία κλινικά περιστατικά
Β. Σταθοπούλου, Ι. Λιαπής

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Νεοπλάσματα της στοματικής κοιλότητας του σκύλου που αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική εξαίρεση. Αναδρομική μελέτη 63 περιστατικών

Μελετήθηκαν τα ιατρικά αρχεία 63 περιστατικών σκύλων που προσκομίστηκαν με νεοπλάσματα της στοματικής κοιλότητας στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς, του Τμήματος Κτηνιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο διάστημα μίας δεκαετίας (2005-2014). Σκοπός της παρούσας αναδρομικής μελέτης είναι η περιγραφή της μετεγχειρητικής εξέλιξης ύστερα από χειρουργική εξαίρεση με σκοπό τη θεραπεία, καθώς και ο επιπολασμός των συχνότερων σε εμφάνιση νεοπλασμάτων. Τα ευρήματα αυτά συσχετίστηκαν με τα γενικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού των σκύλων που προσκομίστηκαν στην κλινική. Καταγράφηκαν 15 διαφορετικοί τύποι νεοπλασμάτων. Παρατηρήθηκε προδιάθεση των αρσενικών σκύλων καθαρόαιμων φυλών στην εμφάνιση νεοπλασμάτων στη στοματική κοιλότητα. Ιδιαίτερα, παρατηρήθηκε η προδιάθεση των αρσενικών σκύλων στην εμφάνιση ινοσαρκώματος, περιφερικού οδοντογενούς ινώματος, ακανθωματώδους αμελοβλαστώματος και ιογενούς θηλωμάτωσης της στοματικής κοιλότητας. Τα συχνότερα εμφανιζόμενα κακοήθη νεοπλάσματα ήταν τα κακοήθη μελανώματα, τα ινοσαρκώματα, τα καρκινώματα του πλακώδους επιθηλίου και τα αδιαφοροποίητα πλειομορφικά σαρκώματα. Από τα καλοήθη νεοπλάσματα, το ακανθωματώδες αμελοβλάστωμα του σκύλου, το περιφερικό οδοντογενές ίνωμα και η ιογενής θηλωμάτωση απαντήθηκαν συχνότερα. Η πλειονότητα των νεοπλασμάτων εντοπίζονταν στα ούλα της άνω και της κάτω γνάθου. Οστεόλυση παρατηρήθηκε ακτινογραφικά στο 65,71% των περιστατικών. Αναφορικά με τα περιστατικά κακοήθων μελανωμάτων, η μετάσταση στους επιχώριους λεμφαδένες ήταν πολύ συχνή, όμως, τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή για τους υπόλοιπους τύπους νεοπλασμάτων. Η θεραπεία εκλογής για τους διηθητικούς τύπους κακοήθων νεοπλασμάτων και τα ακανθωματώδη αμελοβλαστώματα ήταν η εκτομή τμήματος της κάτω ή της άνω γνάθου. Επιπλοκές παρατηρήθηκαν συνολικά στο 34,9% των περιστατικών και κατηγοριοποιήθηκαν είτε ως μείζονες είτε ως ελάσσονες. Τοπική υποτροπή παρατηρήθηκε κυρίως στις περιπτώσεις των ινοσαρκωμάτων. Η διενέργεια χειρουργικής επέμβασης με σκοπό τη θεραπεία παρείχε ικανοποιητικό διάστημα επιβίωσης σχετιζόμενο με το αίτιο (ΔΕΣΑ), αν και ένας σημαντικός αριθμός ζώων προσκομίστηκε αρχικά με όγκους μεγάλου μεγέθους, σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση κατά WHO.

Νεοπλασία του δακρυϊκού αδένα σε σκύλο και θεραπεία του με μετωπιαία προσπέλαση του οφθαλμικού κόγχου. Αναφορά σε ένα περιστατικό

Στη παρούσα εργασία περιγράφεται, η κλινική εικόνα, η διάγνωση, η χειρουργική αντιμετώπιση και η εξέλιξη νεοπλάσματος του δακρυϊκού αδένα σε σκύλο. Ο σκύλος προσκομίστηκε εξαιτίας ήπιου εξόφθαλμου και οιδήματος του άνω βλεφάρου. Από την κλινική και υπερηχοτομογραφική εξέταση του οφθαλμού καθώς και από τα ευρήματα της κυτταρολογικής εξέτασης υλικού που λήφθηκε υπό υπερηχοτομογραφική καθοδήγηση, τέθηκε η διάγνωση της νεοπλασίας του οφθαλμικού κόγχου. Στην αξονική τομογραφία της κοιλότητας του οφθαλμικού κόγχου διαπιστώθηκε ότι ο όγκος εντοπίζονταν στη πρόσθια και ραχιαία επιφάνεια του οφθαλμικού κόγχου, στην ανατομική θέση του δακρυϊκού αδένα. Η μάζα αφαιρέθηκε χειρουργικά μετά από την ευρεία μετωπιαία, κατά Hakansson προσπέλαση του οφθαλμικού κόγχου. Η ιστοπαθολογική εξέταση της μάζας έδειξε ότι επρόκειτο για αδένωμα του δακρυϊκού αδένα. Ο σκύλος παραμένει ασυμπτωματικός 3 χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση. Τα πρωτογενή νεοπλάσματα του οφθαλμικού κόγχου δεν είναι συχνά στον σκύλο και οι νεοπλασίες του δακρυϊκού αδένα είναι σπάνιες. Στις περιπτώσεις έγκαιρης διάγνωσης, η χειρουργική αφαίρεσή τους είναι η θεραπεία εκλογής. Οι χειρουργικές τεχνικές ευρείας διάνοιξης του οφθαλμικού κόγχου παρέχουν τη δυνατότητα αφαίρεσης των νεοπλασιών αυτών με τρόπο που να διαφυλάσσεται η ακεραιότητα του βολβού του οφθαλμού και του οπτικού νεύρου, εξασφαλίζοντας την όραση.

Αναισθητική διαχείριση ηπατοπαθών σκύλων και γατών

Στην κλινική πράξη, ο κτηνίατρος μπορεί να κληθεί να αντιμετωπίσει περιστατικά ηπατοπαθών σκύλων ή γατών στα οποία απαιτείται χορήγηση αναισθησίας για τη διενέργεια επέμβασης που δεν έχει σχέση με το ηπατικό τους νόσημα ή επέμβασης που κρίνεται απαραίτητη για τη διάγνωση (π.χ. βιοψία ήπατος) ή τη θεραπεία (π.χ. μερική ηπατεκτομή, απολίνωση αναστόμωσης της πυλαίας φλέβας) του ηπατικού τους νοσήματος. Αφού αποφασιστεί η εκτέλεση επέμβασης σε ηπατοπαθή σκύλο ή γάτα, πρέπει προαναισθητικά να καταβληθεί κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οποιεσδήποτε παθολογικές καταστάσεις προέρχονται από το ηπατικό νόσημα του ζώου, οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά την έκβαση της χορήγησης της αναισθησίας και της χειρουργικής επέμβασης. Σε ό,τι αφορά το προαναισθητικό και αναισθητικό πρωτόκολλο, είναι καλύτερο να αποφευχθεί η χρήση φαρμάκων των οποίων ο μεταβολισμός και η απέκκριση βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ηπατική λειτουργία. Επίσης, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι όλα τα κατασταλτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος (Κ.Ν.Σ.) φάρμακα έχουν αυξημένη δράση, όταν χορηγούνται σε ζώα με ηπατική δυσλειτουργία. Όλα σχεδόν τα ενέσιμα αναισθητικά υφίστανται ηπατικό μεταβολισμό ή/και απέκκριση, ενώ τα νεότερα εισπνευστικά αναισθητικά δεν μεταβολίζονται σε σημαντικό βαθμό στο ήπαρ. Στις περιπτώσεις ηπατοπαθών ζώων υψηλού κινδύνου, στόχος είναι η ελαχιστοποίηση της χρήσης ενέσιμων αναισθητικών φαρμάκων και η χορήγηση εισπνευστικών αναισθητικών για την εγκατάσταση και τη διατήρηση της αναισθησίας. Η εξασφάλιση περιεγχειρητικής αναλγησίας σε ηπατοπαθή ζώα μπορεί να γίνει με χορήγηση οπιοειδών (στάγδην χορήγηση ρεμιφεντανίλης) ή με επισκληρίδια χορήγηση τοπικών αναισθητικών ή/και μορφίνης (χωρίς έκδοχασυντηρητικά). Επισκληρίδια έγχυση πρέπει να επιχειρείται μόνο αν οι ενδεχόμενες διαταραχές του μηχανισμού πήξης έχουν αποκλειστεί ή διορθωθεί.

Στένωση του οισοφαγικού αυλού από κατάποση αντιβιοτικών στη γάτα. Αναφορά σε τρία κλινικά περιστατικά

Η οισοφαγίτιδα που σχετίζεται με την κατάποση φαρμακευτικών ουσιών (ΦΟ) και η πρόκληση στένωσης του οισοφαγικού αυλού (ΣΟΑ) αποτελεί μια νοσολογική οντότητα με λιγοστές βιβλιογραφικές αναφορές στη γάτα, στο σκύλο και στον άνθρωπο. Στην παρούσα μελέτη περιγράφονται τρία περιστατικά στένωσης του οισοφαγικού αυλού στη γάτα ως επιπλοκή της χορήγησης δοξυκυκλίνης, κλινδαμυκίνης και αμοξυκιλλίνης-κλαβουλανικού οξέος. Σε όλα τα περιστατικά κυρίαρχα κλινικά συμπτώματα προσκόμισης ήταν η σιαλόρροια, οι αναγωγές στερεών τροφών και η απώλεια σωματικού βάρους, με την όρεξη στα ασθενή ζώα να διατηρείται αμείωτη. Η διάγνωση έγινε με απλά, ή μετά από χορήγηση σκιαγραφικού, ακτινογραφήματα και επιβεβαιώθηκε με οισοφαγοσκόπηση, κατά την οποία δεν παρατηρήθηκαν αλλοιώσεις οισοφαγίτιδας. Tο σημείο της στένωσης και στα τρία ζώα εντοπιζόταν στην πρόσθια θωρακική μοίρα του οισοφάγου. Η λύση της στένωσης επιχειρήθηκε με τη χρήση ενδοσκοπικών μπαλονιών διαστολής και ήταν επιτυχής στα δύο ζώα μετά από 12 και 3 συνεδρίες αντίστοιχα, ανά διαστήματα 3-7 ημερών, ενώ στο τρίτο παρουσιάστηκε σοβαρού βαθμού στένωση, με αποτέλεσμα την αποτυχία διάνοιξης και την ρήξη του οισοφαγικού τοιχώματος. Τα δύο ζώα παραμένουν ασυμπτωματικά για 4 έτη και 14 μήνες αντίστοιχα, ενώ στο τρίτο περιστατικό διενεργήθηκε ευθανασία κατόπιν απόφασης του ιδιοκτήτη. Η παρούσα μελέτη αποτελεί την πρώτη αναφορά οισοφαγικής στένωσης σχετιζόμενης με τη χορήγηση αμοξυκιλλίνης-κλαβουλανικού οξέος και υπογραμμίζει την ανάγκη της, από του στόματος, χορήγησης φαρμάκων στη γάτα με συνοδεία φαγητού ή νερού. Επιπλέον καταδεικνύεται ότι, ο αριθμός των συνεδριών διαστολής με μπαλόνι που είναι αναγκαίος για τη λύση της στένωσης μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τον συνήθη αναφερόμενο στη βιβλιογραφία.
Τόμος 7 Τεύχος 2 - 2018

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Σεραφείμ Αθ. Παπαδημητρίου

Πλήρες Κείμενο HTML

Τα νεοπλάσματα του θυρεοειδή αδένα στον σκύλο: διάγνωση και θεραπεία
Πραστίτη Ε., Τζενετίδου Ζ., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διαπυελική ουρηθροστομία σε τρεις γάτους
Δούρδας Γ., Λιαπής Ι.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Έκθεση μιάς γάτας σε μανιτάρια βρώσιμα για τον άνθρωπο: ήταν άραγε τοξικά;
Λιάτης Θ., Aδαμαμά - Μωραΐτου K.Κ., Παρδάλη Δ., Καβαρνός I., Bates N., Ράλλης T.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Χορήγηση αναισθησίας κατά την εγκυμοσύνη στο σκύλο και τη γάτα
Τομπουλίδου Ε., Βερβερίδης Χ., Καζάκος Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Τα νεοπλάσματα του θυρεοειδή αδένα στον σκύλο: διάγνωση και θεραπεία

Τα νεοπλάσματα του θυρεοειδή αδένα αφορούν το 1-3,8% του συνόλου των νεοπλασμάτων στον σκύλο και σε αυτά περιλαμβάνονται τα αδενώματα και τα καρκινώματα, με τα τελευταία να εμφανίζονται σε ποσοστό 90%. Η έκθεση σε ακτινοβολία, η ανεπάρκεια ιωδίου, ο υποθυρεοειδισμός και οι γενετικές μεταλλάξεις, αποτελούν μερικούς από τους αιτιολογικούς παράγοντες της εμφάνισής τους. Τα αδενώματα είναι μικρά και κινητά, χωρίς να διηθούν τους γύρω ιστούς και να έχουν μεταστάσεις. Αντιθέτως, τα καρκινώματα είναι μεγαλύτερου μεγέθους, παρουσιάζουν έντονα διηθητικό χαρακτήρα και τάση μετάστασης, συχνότερα στους πνεύμονες και στα επιχώρια λεμφογάγγλια. Η διάγνωση βασίζεται στη συμπτωματολογία που προκύπτει από την συμπίεση γειτονικών οργάνων (οισοφάγος, τραχεία, λάρυγγας, φάρυγγας), τον ορμονικό, και τον απεικονιστικό έλεγχο. Για την οριστική διάγνωση απαιτείται η πραγματοποίηση βιοψίας και ιστοπαθολογικής εξέτασης, η οποία επιβεβαιώνει την προέλευση της μάζας και διαφοροποιεί τα καλοήθη από τα κακοήθη νεοπλάσματα. Στα περιστατικά αδενώματος του θυρεοειδή, η χειρουργική εξαίρεση του νεοπλάσματος αποτελεί την θεραπεία εκλογής και οδηγεί στην ίαση του ζώου. Αναφορικά με το καρκίνωμα του θυρεοειδή, η επιλογή θεραπείας και η πρόγνωση εξαρτώνται από το μέγεθος του όγκου, τον βαθμό διήθησης των γειτονικών ιστών, την παρουσία μεταστάσεων και την δυνατότητα χρησιμοποίησης άλλων θεραπευτικών μέσων. Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται στα περιστατικά μικρών και κινητών καρκινωμάτων ή με επιφανειακή διήθηση των γειτονικών ιστών, ενώ, αντενδείκνυται στις περιπτώσεις έντονα διηθητικών και μη κινητών καρκινωμάτων.

Διαπυελική ουρηθροστομία σε τρεις γάτους

Η παρούσα μελέτη αφορά στην εφαρμογή της διαπυελικής ουρηθροστομίας σε τρεις γάτους φυλής κοινής Ευρωπαϊκής βραχύτριχης. Δύο γάτοι ηλικίας 1 και 3 ετών, προ- σκομίστηκαν με διαταραχές ούρησης εξαιτίας στένωσης της στομίας ύστερα από την εφαρμογή περινεϊκής ουρηθροστομίας για την αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας έμφραξης του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Ο πρώτος γάτος είχε υποβληθεί και σε 2η επέμβαση για τη διόρθωση της στομίας πριν από την προσκόμισή του. Ο τρίτος γάτος ηλικίας 3 ετών, παρουσίασε έμφραξη της ουρήθρας από λίθο στο ύψος των βολβουρηθραίων αδένων και προσκομίστηκε με αδυναμία ούρησης ύστερα από αποτυχία καθετηριασμού της ουρήθρας. Στα τρία περιστατικά επιλέχθηκε η εφαρμογή της διαπυελικής ουρηθροστομίας, διότι με αυτή τη χειρουργική τεχνική η στομία γίνε- ται περίπου 1 εκατοστό προσθιότερα των βολβουρηθραίων αδένων. Μετεγχειρητικά ο πρώτος γάτος σποραδικά εμφανίζει ουρολοιμώξεις, οι οποίες αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη αντιμικροβιακή θεραπεία. Ο δεύτερος γάτος εμφάνισε πυουρία και διαπύηση του εγχειρητικού τραύματος, που αντιμετωπίστηκε με την τοποθέτηση καθετήρα τύπου Foley και την κατάλληλη αντιμικροβιακή θεραπεία. Ο τρίτος γάτος ήταν ελεύθερος συμπτωμάτων μετεγχειρητικά. Σε κανένα από τα τρία περιστατικά δεν εμφανίστηκε στένωση της στομίας.

Έκθεση μιάς γάτας σε μανιτάρια βρώσιμα για τον άνθρωπο: ήταν άραγε τοξικά;

Οι ιδιοκτήτες μιας θηλυκής γάτας ηλικίας 3 μηνών φυλής κοινής Ευρωπαϊκής βραχύτριχης παρατήρησαν ότι κατανάλωσε ωμά μανιτάρια είδους Boletus edulis, Boletus aereus και Amanita caesarea. Τα μανιτάρια αυτά είναι βρώσιμα για τον άνθρωπο και θεωρούνται υψηλής ποιότητας σε διάφορες κουζίνες. Τα συμπτώματα που εμφανίστηκαν εντός 6 ωρών από την κατανάλωση ήταν έμετος, σιελόρροια οριζόντια ταλάντωση της κεφαλής και μυϊκός τρόμος των άκρων. Δύο ημέρες αργότερα η γάτα προσκομίστηκε στην κλινική με κατάπτωση και ανορεξία, ενώ τα νευρολογικά συμπτώματα είχαν υποχωρήσει. Διαπιστώθηκαν αφυδάτωση, κατάπτωση, λεμφοπενία, αυξημένη συγκέντρωση του αζώτου ουρίας στον ορό του αίματος, πρωτεϊνουρία και χολερυθρινουρία. Κατά τη διάρκεια της 5ήμερης νοσηλείας η θεραπευτική αγωγή περιλάμβανε υγρά ενδοφλεβίως, καθώς και βιταμίνη Ε και ηπατοπροστατευτικά (σύμπλεγμα S - αδενοσυλομεθειονίνης - βιταμίνης Ε - βιταμίνης C - σιλιμπινίνης) από το στόμα. Την πρώτη ημέρα της νοσηλείας εκδηλώθηκε βλεννώδης αιμορραγική διάρροια. Για το λόγο αυτό προστέθηκαν στην αγωγή αμπικιλλίνη και σουκραλφάτη. Το γατάκι ανένηψε πλήρως εντός μίας εβδομάδας και εξακολουθούσε να είναι υγιές 8 μήνες αργότερα. Γενικά τα μανιτάρια κατατάσσονται σε βρώσιμα ή δηλητηριώδη. Τα τελευταία μπορεί να είναι ηπατοξικά, νευροτοξικά, νεφροτοξικά, τοξικά για το γαστρεντερικό σωλήνα, μουσκαρινικά ή κοπρινοειδή. Αυτή η βασική κατηγοριοποίηση με βάση την εμπειρία από τον άνθρωπο μπορεί να μην είναι εφαρμόσιμη σε άλλα είδη ζώων και κατά συνέπεια τα “βρώσιμα” είδη μανιταριών μπορεί να είναι τοξικά για τα ζώα. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις κατανάλωσης μανιταριών από ζώα τα εμπλεκόμενα είδη μανιταριών παραμένουν αταυτοποίητα. Στην εργασία αυτή περιγράφεται ένα περιστατικό πιθανής τοξίκωσης μιας νεαρής γάτας από τρία είδη μανιταριών που ταυτοποιήθηκαν ως Boletus edu lis, Boletus aereus και Amanita caesarea, τα οποία θεωρούνται βρώσιμα για τον άνθρωπο, που όμως προκάλεσαν συμπτώματα από τον γαστρεντερικό σωλήνα, το ήπαρ και το νευρικό σύστημα. Η πρόγνωση στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να είναι ευνοϊκή, υπό την προϋπόθεση να εφαρμοστεί εγκαίρως υποστηρικτική αγωγή.

Χορήγηση αναισθησίας κατά την εγκυμοσύνη στο σκύλο και τη γάτα

Η χορήγηση αναισθησίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στα ζώα συντροφιάς επιβάλλεται σε περιπτώσεις προγραμματισμένης ή μη καισαρικής τομής ή σε περιπτώσεις αναγκαίας χειρουργικής επέμβασης. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πραγματοποιούνται φυσιολογικά, μεταβολές στον οργανισμό του έγκυου ζώου που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν χορηγείται αναισθησία. Οι μεταβολές αυτές αφορούν κυρίως στο καρδιαγγειακό και στο αναπνευστικό σύστημα και λιγότερο σε άλλα συστήματα όπως στο πεπτικό. Στην περίπτωση της καισαρικής τομής, η προαναισθητική αγωγή συνήθως αποφεύγεται ή στηρίζεται στα οπιοειδή, αν και σύγχρονα δεδομένα επιτρέπουν τη χρήση α2-αδρενεργικών αγωνιστών. Η προεγχειρητική προετοιμασία του ζώου γίνεται πριν τη χορήγηση αναισθησίας και παράλληλα χορηγείται οξυγόνο. Η εγκατάσταση της αναισθησίας μπορεί να γίνει με τα γνωστά ενδοφλέβια αναισθητικά. Στο σκύλο, η προποφόλη υπερτερεί σε σχέση με τη θειοπεντάλη, ενώ η ετομιδάτη αποτελεί πολύ καλή επιλογή σε επιβαρυμένους ασθενείς. Αναφορικά με τις γάτες, μια καλή επιλογή είναι η χρήση ενός α2-αδρενεργικού αγωνιστή μαζί με κεταμίνη, ώστε να εξασφαλιστεί και η διατήρηση της αναισθησίας. Η τελευταία, στο σκύλο μπορεί να γίνει είτε με εισπνευστικά αναισθητικά, όπως το ισοφλουράνιο, είτε με ενέσιμα, όπως η προποφόλη. Η επισκληρίδια αναισθησία αποτελεί επιλογή σε κάποιες περιπτώσεις. Η μετεγχειρητική αναλγησία στηρίζεται στα οπιοειδή ή/και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και είναι απαραίτητη έτσι ώστε η μητέρα να φροντίσει τα νεογέννητα. Στις περιπτώσεις που το έγκυο ζώο υποβάλλεται σε αναισθησία για μη μαιευτική χειρουργική επέμβαση πρέπει να προλαμβάνεται ο κίνδυνος εμβρυοτοξικότητας π.χ., αποφυγή βενζοδιαζεπινών στην αρχή της εγκυμοσύνης, και να σταθμίζεται με ακρίβεια το βάθος της αναισθησίας.
Τόμος 7 Τεύχος 1 - 2018

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Γιώργος Μαντζιάρας

Πλήρες Κείμενο HTML

Εντεροπάθεια που συνοδεύεται από απώλεια πρωτεϊνών σε σκύλο: αναφορά σε δύο περιστατικά
Τρικούπη Γ., Τομπουλίδου Ε., Μαζαράκη Ν., Διδαγγέλου Χ., Λακαφώση Ι.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διερεύνηση του βακτηριακού πληθυσμού του δωδεκαδακτύλου και της παρουσίας βακτηρίων στη χολή σε γάτες με χρόνια φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, χολαγγειίτιδα, παγκρεατίτιδα, τριαδίτιδα και λέμφωμα του λεπτού εντέρου, σε σύγκριση με υγιείς γάτες
Φράγκου Φ.Χ., Δημητρακοπούλου Φ., Αδαμαμά-Μωραΐτου Κ.Κ., Πουταχίδης Θ., Πράσινος Ν.Ν., Κωνσταντινίδης Α.Ο., Κριτσέπη-Κωνσταντίνου Μ., Ράλλης Τ.Σ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διαγνωστικό δίλημμα: νευρολογικό ή ορθοπαιδικό περιστατικό;
Παπαγεωργίου Β., Πράσινος Ν. Ν., Καζάκος Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η δοθιήνωση του πρωκτού στο σκύλο: έχει πλέον θέση η χειρουργική θεραπεία;
Σακκαδάκη Ε., Φαρμάκη Ρ., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Εντεροπάθεια που συνοδεύεται από απώλεια πρωτεϊνών σε σκύλο: αναφορά σε δύο περιστατικά

Η Εντεροπάθεια που συνοδεύεται από Απώλεια Πρωτεϊνών (ΕΑΠ) προκαλείται από ποι- κίλα αίτια και εκδηλώνεται ως σύνδρομο πλημμελούς απορρόφησης. Στην παρούσα μελέτη περιγράφονται δύο περιστατικά σκύλων με ΕΑΠ, λόγω εωσινοφιλικής, λεμφο – πλασμοκυτταρικής εντερίτιδας και λεμφαγγειεκτασίας. Τα ευρήματα από την λήψη του ιστορικού και την κλινική εξέταση ήταν χρόνια διαλείπουσα διάρροια, απώλεια σωματικού βάρους, υποδόρια οιδήματα και ασκίτης. Από τις βιοχημικές εξετάσεις διαπι- στώθηκε υπολευκωματιναιμία και υποπρωτεϊναιμία. Στα ζώα διενεργήθηκε ερευνητική λαπαροτομή με σκοπό τη λήψη πολλαπλών ιστοτεμαχίων από το λεπτό έντερο. Οι σκύλοι έλαβαν αιτιολογική θεραπεία για την αντιμετώπιση του πρωτογενούς αιτίου. Η ανταπόκριση στη θεραπεία ήταν ικανοποιητική παρά τις επιπλοκές της λόγω της μακροχρόνιας χορήγησης φαρμάκων. Τα συγκεκριμένα περιστατικά παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω του σχετικά μεγάλου χρόνου επιβίωσης και της επαρκούς κλινικής ανταπόκρισης μετά την έναρξη της θεραπείας, παρά τη δυσμενή πρόγνωση που συνήθως αναφέρεται για αυτά στη βιβλιογραφία.

Διερεύνηση του βακτηριακού πληθυσμού του δωδεκαδακτύλου και της παρουσίας βακτηρίων στη χολή σε γάτες με χρόνια φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, χολαγγειίτιδα, παγκρεατίτιδα, τριαδίτιδα και λέμφωμα του λεπτού εντέρου, σε σύγκριση με υγιείς γάτες

Η αιτιοπαθογενετική σχέση της χλωρίδας του εντέρου και της παρουσίας βακτηρίων στη χολή στα γαστρεντερικά νοσήματα της γάτας δεν έχει διερευνηθεί. Σκοπός της μελέτης ήταν η βακτηριολογική ανάλυση του οπού δωδεκαδακτύλου και της χολής σε γάτες με χρόνια φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (ΦΝΕ), χολαγγειίτιδα, παγκρεατίτι- δα και συνδυασμό αυτών (τριαδίτιδα), καθώς και σε γάτες με εντερικό λέμφωμα. Στην προοπτική αυτή μελέτη εντάχθηκαν σαράντα εννέα ασθενείς γάτες, 45 γάτες (25 συ- μπτωματικές, 20 ασυμπτωματικές) με ιστολογικά ευρήματα ΦΝΕ, ή/και χολαγγειίτιδας, ή/και παγκρεατίτιδας, 4 γάτες με εντερικό λέμφωμα, καθώς και 8 φυσιολογικές γάτες. Δείγματα οπού δωδεκαδακτύλου και χολής συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια ερευνητικής λαπαροτομής. Σ’αυτά έγινε καλλιέργεια υπό αερόβιες, αναερόβιες και μικροαερόφιλες συνθήκες για την απομόνωση, καταμέτρηση και ταυτοποίηση βακτηρίων, ακολουθώ- ντας κλασικές μικροβιολογικές μεθόδους. Η σύγκριση του βακτηριακού πληθυσμού του δωδεκαδακτύλου μεταξύ των ομάδων των υπό διερεύνηση γατών ως προς την ανάπτυ- ξη αερόβιων (P=0,831), αναερόβιων (P=0,406) και του συνολικού πληθυσμού βακτη- ρίων (P=0,752) δεν ανέδειξε στατιστικώς σημαντικές διαφορές. Στατιστικώς σημαντική διαφορά σημειώθηκε στις γάτες με τριαδίτιδα ως προς την ανάπτυξη των αναερόβιων Clostridium spp. (P=0,055). Τα δείγματα χολής των φυσιολογικών και το πλείστον (48/49, 98%) των ασθενών γατών ήταν αρνητικά στην ανάπτυξη βακτηρίων. Ωστόσο, σε ένα δείγμα χολής γάτας με ΦΝΕ και παγκρεατίτιδα παρατηρήθηκε ανάπτυξη στελέχους Enterobacter cloacae. Οι φλεγμονώδεις νόσοι του λεπτού εντέρου, του ήπατος και του παγκρέατος δε συνδέονται με ανάπτυξη βακτηρίων στη χολή. Η πιθανότητα η τριαδί- τιδα να σχετίζεται με υπερανάπτυξη αναερόβιων βακτηρίων της εντερικής χλωρίδας, όπως των Clostridium spp., απαιτεί περαιτέρω έρευνα με χρήση ευαίσθητων μοριακών τεχνικών για να επιβεβαιωθεί.

Διαγνωστικό δίλημμα: νευρολογικό ή ορθοπαιδικό περιστατικό;

Ένα διαγνωστικό δίλημμα που συχνά αντιμετωπίζει ο κλινικός κτηνίατρος είναι αν η μη φυσιολογική βάδιση ενός σκύλου είναι νευρολογικής ή ορθοπαιδικής αιτιολογίας. Γενικώς, θεωρείται ότι η χωλότητα είναι αποτέλεσμα ορθοπαιδικής πάθησης, ενώ η αταξία νευρολογικής. Ωστόσο, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που ορθοπαιδικές παθήσεις προκαλούν ασυντόνιστο βηματισμό (π.χ. δυσπλασία ισχίων) και νευρολογικές παθήσεις εκδηλώνονται με χωλότητα (π.χ. ριζιτικό σύνδρομο). Για την επίλυση του παραπάνω διαγνωστικού προβλήματος, απαιτείται η προσεκτική συλλογή στοιχείων από την κλινική εξέταση του ζώου και ιδιαίτερα από την ορθοπαιδική και τη νευρολογική, καθώς επίσης και από διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις, όπως οι απεικονιστικές και οι ηλεκτροδιαγνωστικές.

Η δοθιήνωση του πρωκτού στο σκύλο: έχει πλέον θέση η χειρουργική θεραπεία;

Η δοθιήνωση του πρωκτού αποτελεί μια χρόνια και προοδευτικά επιδεινούμενη φλεγ- μονώδη κατάσταση του σκύλου που αφορά τον πρωκτό και την περιπρωκτική χώρα και προκαλεί την εμφάνιση ελκών και τυφλών συριγγίων στο δέρμα και τον υποδόριο ιστό της περιπρωκτικής χώρας. Ο Γερμανικός ποιμενικός παρουσιάζει προδιάθεση στη νόσο. Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη αλλά μπορεί να αποτελεί ανοσολογική διαταραχή. Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική, αλλά συχνά καμία από τις δύο δεν οδηγεί πάντα σε οριστική ίαση. Η φαρμακευτική αγωγή με τη χρήση ανοσορυθμι- στικών ουσιών, κυρίως κυκλοσπορίνη ή κυκλοσπορίνη και κετοκοναζόλη έχει συνήθως καλά αποτελέσματα. Η χειρουργική αντιμετώπιση αναλαμβάνεται σε περιπτώσεις μη ανταπόκρισης στη συντηρητική αγωγή, λόγω αυξημένου κόστους ή μεγάλης διάρκειας της τελευταίας και περιλαμβάνει την ολική πρωκτοπλαστική και συναφαίρεση των περι- πρωκτικών θυλάκων.
Τόμος 6 Τεύχος 2 - 2017

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Τιμολέων Ράλλης

Πλήρες Κείμενο HTML

Κατάγματα της κάτω γνάθου στη γάτα. Aναδρομική μελέτη 23 περιστατικών
Κλεφτούρη Σ., Παναγοπούλου Ε., Κούκη Μ.Ι., Παπαδημητρίου Σ.Α.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Υποθερμία στα ζώα συντροφιάς
Κλεφτούρη Σ., Μοναστηρίδης Α., Καζάκος Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Περιστατικό οστεώματος της κάτω γνάθου σε γάτα
Αλεξοπούλου Α., Κούκη Μ.Ι., Παπαδοπούλου Π.Λ., Ψάλλα Δ., Πατσίκας M.N., Παπαδημητρίου Σ.Α.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Τεράτωμα της ωοθήκης με στοιχεία φλεγμονής σε σκύλο
Ραμπίδη Σ., Παπάζογλου Λ.Γ., Μπρέλλου Γ.Δ., Πατσίκας M.N., Βερβερίδης Χ., Παπαγεωργίου Β.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Κατάγματα της κάτω γνάθου στη γάτα. Aναδρομική μελέτη 23 περιστατικών

Τα κατάγματα της κάτω γνάθου στη γάτα είναι αρκετά συχνά και, συνήθως, προκαλούνται λόγω πτώσης από μεγάλο ύψος, από τροχαίο ατύχημα ή από άσκηση βίας. Στην παρούσα αναδρομική μελέτη περιγράφονται και αναλύονται τα ευρήματα από 23 περιστατικά γατών με κατάγματα της κάτω γνάθου, τα οποία αντιμετωπίστηκαν στο διάστημα 2008-2015 στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής του ΑΠΘ. Τα κατάγματα παρατηρήθηκαν με μεγαλύτερη συχνότητα σε αρσενικά και νεαρά ζώα. Σε 8 ζώα τα κατάγματα προκλήθηκαν από τροχαίο ατύχημα, σε ένα λόγω πτώσης από μεγάλο ύψος, σε άλλο ένα από ανθρώπινη βιαιοπραγία, ενώ σε 13 τα αίτια ήταν άγνωστα. Μελετήθηκαν συνολικά 33 κατάγματα της κάτω γνάθου, καθώς σε 4 γάτες βρέθηκαν πολλαπλά κατάγματα. Πιο συγκεκριμένα, 11 εντοπίστηκαν στη γενειακή σύμφυση, 17 στον κλάδο και 5 στο σώμα. Η διάσπαση της γενειακής σύμφυσης αντιμετωπίστηκε κυρίως με τη χρήση μεταλλικού ράμματος πίσω από τους κυνόδοντες ή εναλλακτικά με την τοποθέτηση μεταλλικού ράμματος σε σχήμα 8 γύρω από τους κυνόδοντες και ακρυλικής ρητίνης. Στα κατάγματα του κλάδου πραγματοποιήθηκε κονδυλεκτομή ή συγκόλληση των κυνοδόντων της άνω και της κάτω γνάθου με ακρυλική ρητίνη. Τα κατάγματα του σώματος αντιμετωπίστηκαν με τοποθέτηση διαδοντικού μεταλλικού ράμματος και ακρυλικής ρητίνης ή με την εφαρμογή μεταλλικού ράμματος είτε ενδοστικά είτε σε συνδυασμό με κοχλίες. Σε 18 περιστατικά η κατάσταση των ζώων κρίθηκε κρίσιμη και ακολούθησε μετεγχειρητική νοσηλεία. Τέλος, σε μία μόλις γάτα απαιτήθηκε επαναληπτική επέμβαση, ενώ στις υπόλοιπες επιτεύχθηκε πώρωση των καταγμάτων και αποκαταστάθηκε η λειτουργικότητα των γνάθων χωρίς ή με μέτριες επιπλοκές.

Υποθερμία στα ζώα συντροφιάς

Τα ζώα συντροφιάς διατηρούν, μέσω θερμορρυθμιστικών μηχανισμών, σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους. Τα κέντρα των μηχανισμών αυτών εντοπίζονται στον υποθάλαμο και διεγείρονται σε περίπτωση πτώσης ή ανόδου της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος, με σκοπό την παραγωγή ή την αποβολή θερμότητας, αντίστοιχα. Ως υποθερμία ορίζεται η πτώση της θερμοκρασίας του σώματος κάτω από τους 37,5οC. Περισσότερο επιρρεπή είναι τα νεαρά, τα υπερήλικα, τα καχεκτικά και τα μικρόσωμα ζώα. Η υποθερμία μπορεί να οφείλεται σε έκθεση του ζώου σε χαμηλές θερμοκρασίες ή σε διαταραχή της λειτουργίας των θερμορυθμιστικών μηχανισμών από διάφορους παράγοντες, όπως χειρουργική επέμβαση, τραύμα, συστηματική νόσος, χορήγηση φαρμάκων κ.α. Η μείωση της θερμοκρασίας του σώματος έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του βασικού μεταβολισμού και τη διαταραχή της λειτουργίας του καρδιαγγειακού, του αναπνευστικού, του ουροποιητικού και του νευρικού συστήματος, καθώς και της οξεοβασικής ισορροπίας και της αιμόστασης. Παρατηρούνται βραδυκαρδία, υπόταση, βραδύπνοια και υποαερισμός των πνευμόνων, διαταραχή του επιπέδου συνείδησης, μυϊκός τρόμος, υπογκαιμία, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, υπεργλυκαιμία, καθώς και αναπνευστική και μεταβολική οξέωση. Στόχος της θεραπείας είναι, εκτός από την αναθέρμανση του ζώου, και η σταθεροποίηση της γενικής κατάστασής του, με την παροχή οξυγόνου και τη χορήγηση υγρών. Οι τεχνικές αναθέρμανσης που χρησιμοποιούνται είναι εξωτερικές ή εσωτερικές. Οι εξωτερικές παθητικές μέθοδοι περιλαμβάνουν τη θέρμανση του περιβάλλοντος και το τύλιγμα του ζώου με κουβέρτες. Κατά την ενεργητική εξωτερική αναθέρμανση τοποθετείται μια θερμαντική πηγή γύρω από το σώμα του ζώου, όπως θερμοί οροί και θερμοφόρες, ενώ κατά την ενεργητική εσωτερική αναθέρμανση χορηγούνται θερμά υγρά iv και εφαρμόζονται πιο επεμβατικές τεχνικές, όπως είναι οι πλύσεις της περιτοναϊκής ή της θωρακικής κοιλότητας με θερμά διαλύματα.

Περιστατικό οστεώματος της κάτω γνάθου σε γάτα

Γάτος, ηλικίας 7 ετών, προσκομίστηκε λόγω της ύπαρξης σκληρής μάζας στην κάτω γνάθο η οποία προκαλούσε στοματική δυσφαγία. Κατά την κλινική εξέταση, παρατηρήθηκε σφαιρική μάζα, μη κινητή, ανώδυνη, ιδιαίτερα σκληρής σύστασης με ισχυρή πρόσφυση στο οστό. Πραγματοποιήθηκε απεικονιστικός έλεγχος της κάτω γνάθου με απλή ακτινογράφηση και στη συνέχεια με υπολογιστική τομογραφία. Διαπιστώθηκε ότι η μάζα εκτεινόταν από την περιοχή του τελευταίου προγομφίου μέχρι οπισθίως της γωνίας της κάτω γνάθου και ραχιαίως μέχρι τον αυχένα του κονδύλου. Με βάση τις πληροφορίες της υπολογιστικής τομογραφίας εκτιμήθηκε ότι η μάζα παρουσίαζε χαρακτηριστικά συμβατά με περιφερικό οστέωμα. Πραγματοποιήθηκε οπίσθια κάτω αριστερή γναθεκτομή και η μάζα αφαιρέθηκε εξ’ ολοκλήρου. Ιστοτεμάχια της μάζας στάλθηκαν για ιστοπαθολογική εξέταση, από την οποία τέθηκε η διάγνωση οστεώματος της κάτω γνάθου. Η μετεγχειρητική πορεία του ζώου ήταν πολύ καλή, μια εβδομάδα μετά την χειρουργική εξαίρεση του οστεώματος έτρωγε σχεδόν φυσιολογικά και 1 χρόνο μετά παραμένει ελεύθερο συμπτωμάτων.

Τεράτωμα της ωοθήκης με στοιχεία φλεγμονής σε σκύλο

Σκύλος ακαθόριστης φυλής, γένους θηλυκού, ηλικίας 2 ετών, προσκομίστηκε με ιστορικό διάτασης της κοιλίας κατά τους δύο προηγούμενους μήνες. Η κλινική εξέταση αποκάλυψε μια σκληρή, ανώδυνη ενδοκοιλιακή μάζα. Οι απεικονιστικές εξετάσεις επιβεβαίωσαν την ύπαρξη μάζας στη μεσότητα της κοιλιακής κοιλότητας με πολυάριθμες επασβεστώσεις. Η ερευνητική λαπαροτομή αποκάλυψε τη μάζα που συνδεόταν με την αριστερή ωοθήκη η οποία αφαιρέθηκε με ολική ωοθηκυστερεκτομή. Η ιστοπαθολογική εξέταση της μάζας ήταν συμβατή με καλόηθες ωοθηκικό τεράτωμα με στοιχεία φλεγμονής. Τρία χρόνια μετά την επέμβαση, ο σκύλος είναι κλινικά υγιής.
Τόμος 6 Τεύχος 1 - 2017

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Βλέμμας Χ. Ιωάννης

Πλήρες Κείμενο HTML

Συγγενής εκκολπωμάτωση οισοφάγου. Αναφορά σε ένα περιστατικό σε σκύλο
Θεοχάρη Φ. Αν., Τσικαλά Κ., Παρδάλη ∆., Ράλλης Τ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Το επωλεκράνιο ύγρωμα στο σκύλο. Ποια θεραπευτική αντιμετώπιση είναι πιο αποτελεσματική
Κούση Τ., Αγγέλου Β., Ψάλλα ∆., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Υπεζωκοτικές συλλογές της γάτας: εστιάζοντας στην εργαστηριακή διάγνωση
Kριτσέπη- Κωνσταντίνου Μαρία, Τσουλούφη Θεοδώρα Κ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διάτρητα δερματικά μοσχεύματα ολικού πάχους στο σκύλο και τη γάτα. Ενδείξεις, παθοφυσιολογία πρόσληψης, χειρουργική τεχνική και επιπλοκές
Μεντζικώφ Λ., Καμπούρη Π., Καρίκη Α., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Συγγενής εκκολπωμάτωση οισοφάγου. Αναφορά σε ένα περιστατικό σε σκύλο

Στην παρούσα εργασία περιγράφεται ένα σπάνιο περιστατικό με συγγενή εκκολπωμάτωση του οισοφάγου σε σκύλο της φυλής Yorkshire terrier, αρσενικό, ακέραιο, ηλικίας 2 μηνών. Πρόκειται για διαμαρτία διάπλασης κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη του οισοφαγικού τοιχώματος που οδηγεί σε απουσία ανάπτυξης του μυϊκού του χιτώνα και εξ αυτού σε χαλάρωση του οισοφαγικού τοιχώματος και διεύρυνση του αυλού του οισοφάγου. Κύρια αίτια προσκόμισης του ζώου ήταν οι αναγωγές και ο έμετος. Η διάγνωση αυτής της διαμαρτίας διάπλασης τέθηκε με βάση τα ευρήματα της οισοφαγοσκόπησης. Η θεραπευτική αντιμετώπιση ήταν συντηρητική και περιλάμβανε τη χορήγηση μετοκλοπραμίδης και την εφαρμογή διαιτητικών μέτρων.

Το επωλεκράνιο ύγρωμα στο σκύλο. Ποια θεραπευτική αντιμετώπιση είναι πιο αποτελεσματική

Το επωλεκράνιο ύγρωμα είναι μια ορώδης συλλογή στο ύψος του ωλεκράνου που προκύπτει ως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενου τραυματισμού σε σκύλους που κατακλίνονται σε σκληρές επιφάνειες στο χώρο κατοικίας τους. Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και έπειτα από παρακέντηση της κοιλότητας του υγρώματος με λεπτή βελόνα. Η θεραπευτική αγωγή μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Συνιστώνται βαμβακεροί επίδεσμοι και μαλακά υποστρώματα εφόσον το ύγρωμα είναι μικρού μεγέθους μέχρι την ανάπτυξη κάλλου. Η χειρουργική αντιμετώπιση εφαρμόζεται σε υποτροπιάζουσες περιπτώσεις, σε υγρώματα μεγάλου μεγέθους ή επιπλεγμένα υγρώματα, και περιλαμβάνει την παροχέτευση ή τη χειρουργική εξαίρεση του υγρώματος.

Υπεζωκοτικές συλλογές της γάτας: εστιάζοντας στην εργαστηριακή διάγνωση

Οι υπεζωκοτικές συλλογές αποτελούν μια συχνή παθολογική οντότητα στην ιατρική της γάτας. Η εργαστηριακή εξέταση του υγρού των υπεζωκοτικών συλλογών αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της διαγνωστικής διερεύνησης. Ο συνολικός αριθμός των εμπύρηνων κυττάρων, η συγκέντρωση των ολικών πρωτεϊνών και ο αιματοκρίτης της συλλογής είναι οι σημαντικότεροι δείκτες, οι οποίοι συνεκτιμώμενοι με τα κυτταρολογικά ευρήματα, χρησιμοποιούνται για την ταξινόμηση της πρώτης (διίδρωμα, τροποποιημένο δϊίδρωμα, ή εξίδρωμα, αιμορραγική συλλογή). Σε ορισμένες περιπτώσεις, κρίνεται απαραίτητη η πραγματοποίηση βιοχημικών εξετάσεων στο υγρό των συλλογών (π.χ. σε χυλoθώρακα, στις συλλογές οφειλόμενες σε λοίμωξη από τον ιό της λοιμώδους περιτονίτιδας, σε σηπτικά εξιδρώματα), ενώ μικροβιολογική εξέταση διενεργείται συνήθως σε υποψία σηπτικού εξιδρώματος. Συνοψίζοντας τα διαθέσιμα ευρήματα, ο κλινικός είναι συνήθως σε θέση να θέσει την αιτιολογική διάγνωση για το σχηματισμό της υπεζωκοτικής συλλογής και έτσι να αναλάβει τα κατάλληλα θεραπευτικά μέτρα για την εκάστοτε ασθενή γάτα.

Διάτρητα δερματικά μοσχεύματα ολικού πάχους στο σκύλο και τη γάτα. Ενδείξεις, παθοφυσιολογία πρόσληψης, χειρουργική τεχνική και επιπλοκές

Τα δερματικά μοσχεύματα αποτελούνται από την επιδερμίδα και το χόριο και εκτέμνονται από τη δότρια χώρα για να μεταφερθούν στη λήπτρια χώρα του ίδιου ζώου, όπου υφίστανται συγκόλληση, πλασματική διαπίδυση, αναστόμωση των αγγείων και επαναγγείωση με σκοπό την πρόσληψή τους από την λήπτρια χώρα. Τα διάτρητα μοσχεύματα ολικού πάχους χρησιμοποιούνται συχνότερα στην κλινική πράξη τόσο στο σκύλο όσο και στη γάτα για την αποκατάσταση ελλειμμάτων που εντοπίζονται κυρίως στα άκρα εκεί όπου άλλες μέθοδοι αποκατάστασης δεν είναι διαθέσιμες. Τα μοσχεύματα τοποθετούνται σε ελλείμματα με υγιή κοκκιώδη ιστό ή σε χειρουργικά τραύματα με καλή αιμάτωση. Η επιβίωση των μοσχευμάτων στη γάτα είναι σημαντικά μεγαλύτερη από αυτή του σκύλου.
Τόμος 5 Τεύχος 2 - 2016

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Λυκούργος Κλαμαριάς

Πλήρες Κείμενο HTML

Η αποτελεσματικότητα της χορήγησης του Enteroccocus faecium SF68® (FortiFlora®) στη διάρροια που ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά/εντερική βακτηριδιακή υπερανάπτυξη στον σκύλο
Ράλλης Τ.Σ., Παρδάλη ∆. ,Αδαμαμά-Μωραΐτου Κ.Κ., Καβαρνός Ι.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η ερμηνεία του ερυθροκυτταρογράμματος στο σκύλο και στη γάτα
Κριτσέπη-Κωνσταντίνου Μαρία, Οικονομίδης Ιωάννης Λ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Απλές διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας (διαχείριση στο ιατρείο χωρίς ανάλυση αερίων αίματος)
Κυριακίδου Α., Καζάκος Γ., Σάββας Ι.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η ερμηνεία του λευκοκυτταρογράμματος στο σκύλο και στη γάτα
Κριτσέπη-Κωνσταντίνου Μαρία, Οικονομίδης Ιωάννης Λ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η αποτελεσματικότητα της χορήγησης του Enteroccocus faecium SF68® (FortiFlora®) στη διάρροια που ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά/εντερική βακτηριδιακή υπερανάπτυξη στον σκύλο

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αξιολόγηση της χορήγησης συνδυασμού κλινικής δίαιτας (Purina Veterinary Diets® EN Gastroenteric) και του διατροφικού συμπληρώματος (FortiFlora® Canine Probiotic Nutritional Supplement- Enterococcus faecium SF68®) σε σκύλους με διάρροια λεπτού εντέρου λόγω εντερικής βακτηριδιακής υπερανάπτυξης ή διάρροιας που ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά. Στην μελέτη περιελήφθησαν είκοσι έξι ενήλικοι σκύλοι με συμπτώματα συμβατά της χρόνιας διάρροιας προερχόμενης από το λεπτό έντερο και χωρίστηκαν τυχαία σε δύο oμάδες, στα ζώα της ομάδας Α (κλινική δίαιτα EN και Fortifl ora) και αυτά της Β (κλινική δίαιτα EN και placebo). Η επανεκτίμηση των συμπτωμάτων γινόταν κάθε 7 ημέρες και για συνολική περίοδο 20 ημερών. Η ομαδοποίηση των κοπράνων έγινε με βάση την σύστασή τους. Τα αποτελέσματα των αιματολογικών και βιοχημικών εξετάσεων κυμαίνονταν εντός φυσιολογικών ορίων καθ’ όλη την περίοδο της παρακολούθησης των ζώων και των δύο ομάδων. Κατά την πρώτη εβδομάδα της μελέτης δεν σημειώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των χαρακτηριστικών των κενώσεων στα ζώα των δύο ομάδων. Μετά την 14η μέρα η σύγκριση των χαρακτηριστικών των κενώσεων διέφερε στατιστικώς σημαντικά (p = 0.0002) σε ότι αφορά στην εξάλειψη της διάρροιας στα ζώα της ομάδας Α. Κατά την 3η εβδομάδα των παρατηρήσεων τα ζώα της ομάδας Α εξακολουθούσαν να είναι ελεύθερα διάρροιας (p = 0.0001).

Η ερμηνεία του ερυθροκυτταρογράμματος στο σκύλο και στη γάτα

Το ερυθροκυτταρόγραμμα αποτελεί μέρος της γενικής εξέτασης του αίματος και περιλαμβάνει τον απόλυτο αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, τη συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης, τον αιματοκρίτη, τους δείκτες των ερυθροκυττάρων (μέσος όγκος ερυθρών αιμοσφαιρίων, μέση περιεκτικότητα αιμοσφαιρίνης, μέση πυκνότητα αιμοσφαιρίνης), το εύρος της κατανομής των ερυθρών αιμοσφαιρίων, τον αριθμό και το ποσοστό των δικτυοερυθροκυττάρων και την εκτίμηση της μορφολογίας των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η κατάλληλη συλλογή και ο σωστός χειρισμός των δειγμάτων αίματος αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την αξιόπιστη ερμηνεία του ερυθροκυτταρογράμματος. Τα κύρια παθολογικά ευρήματα του ερυθροκυτταρογράμματος περιλαμβάνουν την αναιμία, την ερυθροκυττάρωση, τις μορφολογικές μεταβολές των ερυθρών αιμοσφαιρίων και τα κυτταροπλασματικά έγκλειστα. Η αναιμία μπορεί να είναι είτε αναγεννητική είτε μη αναγεννητική. Η αναγεννητική αναιμία διακρίνεται σε αιμορραγική και αιμολυτική. Συχνά αίτια αιμορραγικής αναιμίας αποτελούν οι τραυματικές κακώσεις και οι αιμοστατικές διαταραχές, ενώ η αιμολυτική αναιμία μπορεί να είναι ανοσολογική, να σχετίζεται με μικροαγγειοπάθεια ή με το σχηματισμό σωματίων Heinz ή να οφείλεται σε γενετικές διαταραχές των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Στις μη αναγεννητικές αναιμίες περιλαμβάνονται η αναιμία της χρόνιας νόσου, η αναιμία της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, η απλαστική αναιμία και η αναιμία διατροφικής αιτιολογίας. Η ερυθροκυττάρωση μπορεί να είναι σχετική (αιμοσυμπύκνωση), ή αληθής, η οποία διαχωρίζεται περαιτέρω σε πρωτογενή (polycythemia vera) και σε δευτερογενή. Η εμφάνιση διαταραχών στη μορφολογία των ερυθροκυττάρων μπορεί να αποτελεί τεχνούργημα ή να οφείλεται σε υποκείμενα νοσήματα. Τα έγκλειστα των ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να είναι μη λοιμώδους προέλευσης, όπως τα σωμάτια Howell-Jolly και Heinz, ή λοιμώδους αιτιολογίας, όπως η Babesia spp. και τα αιμοτρόπα μυκοπλάσματα, η παρατήρηση των οποίων εντός των ερυθροκυττάρων επιτρέπει την οριστική διάγνωση των αντίστοιχων νοσημάτων.

Απλές διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας (διαχείριση στο ιατρείο χωρίς ανάλυση αερίων αίματος)

Η οξεοβασική ισορροπία αποτελεί σημαντικό ομοιοστατικό μηχανισμό, που επικεντρώνεται στη διατήρηση σταθερής της συγκέντρωσης των ιόντων υδρογόνου στα υγρά, η οποία εκφράζεται με τον αρνητικό, δεκαδικό λογάριθμό της (pH). Το pH φυσιολογικά κυμαίνεται μεταξύ 7.35-7.45. Όταν όμως αυξηθεί η συγκέντρωση των H+, παρατηρείται μείωση του pH, κατάσταση που ονομάζεται οξέωση, ενώ αντίθετα, σε μείωση της συγκέντρωσής τους, παρατηρείται αύξησή του, κατάσταση που ονομάζεται αλκάλωση. Όταν οι παραπάνω διαταραχές προκαλούνται από μεταβολή της μερικής πίεσης του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂), καλούνται αναπνευστικές (αναπνευστική οξέωση και αναπνευστική αλκάλωση), ενώ όταν προκαλούνται από μεταβολή της συγκέντρωσης των διτανθρακικών ιόντων (ΗCO₃-) καλούνται μεταβολικές (μεταβολική οξέωση και μεταβολική αλκάλωση). Συχνά, είναι δυνατόν να εμφανιστεί και συνδυασμός δύο ή περισσότερων διαταραχών (μικτές διαταραχές). Τυπικά η διάγνωση των διαταραχών της οξεοβασικής ισορροπίας γίνεται με τη μέτρηση του pH, της μερικής πίεσης του CO₂ και της συγκέντρωσης των ΗCO₃- σε δείγμα αρτηριακού αίματος. Στις περιπτώσεις όπου δεν είναι εφικτός ο παραπάνω έλεγχος, η διάγνωση ή η υποψία εμφάνισης μιας οξεοβασικής διαταραχής βασίζεται στα ευρήματα από την κλινική εξέταση καθώς και στον έλεγχο των ζωτικών λειτουργιών με ηλεκτρονικά μέσα. Σημαντική βοήθεια για τον κτηνίατρο, αποτελεί η γνώση του μηχανισμού με τον οποίο ένα νόσημα μπορεί να προκαλέσει οξεοβασική διαταραχή. Η διαπίστωση της όποιας οξεοβασικής διαταραχής, οδηγεί σε έγκαιρη και εντονότερη θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει την άρση του αιτίου που προκάλεσε το πρωτογενές νόσημα.

Η ερμηνεία του λευκοκυτταρογράμματος στο σκύλο και στη γάτα

Το λευκοκυτταρόγραμμα περιλαμβάνει το συνολικό αριθμό των λευκοκυττάρων, το λευκοκυτταρικό τύπο και την εκτίμηση της μορφολογίας των λευκών αιμοσφαιρίων. Η σωστή αιμοληψία και ο ορθός χειρισμός του δείγματος του αίματος αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την αξιόπιστη ερμηνεία του λευκοκυτταρογράμματος. Η λευκοκυττάρωση και η λευκοκυτταροπενία εμφανίζονται σε φυσιολογικές ή παθολογικές καταστάσεις. Από την οπτική γωνία του κλινικού κτηνιάτρου, η ουδετεροφιλία, η ουδετεροπενία, η λεμφοκυττάρωση, η λεμφοκυτταροπενία, η μονοκυττάρωση και η εωσινοφιλία αποτελούν τις σημαντικότερες μεταβολές του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Η ουδετεροφιλία και η μονοκυττάρωση συνήθως εμφανίζονται σε φλεγμονώδεις παθήσεις ή σε περίσσεια γλυκοκορτικοειδών. Επιπρόσθετα, η ουδετεροφιλία μπορεί να αποτελέσει φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού (έκκριση κατεχολαμινών), όπως και η λεμφοκυττάρωση, η οποία, επιπλέον, μπορεί να συνοδεύει χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις. Η εωσινοφιλία εμφανίζεται συνήθως σε αντιδράσεις υπερευαισθησίας και παρασιτώσεις. Η ουδετεροπενία προκαλείται κυρίως από λοιμώδη νοσήματα, ενώ η λεμφοκυτταροπενία συναντάται σε περίσσεια γλυκοκορτικοειδών ή κατά την οξεία φάση λοιμωδών νοσημάτων. Η μονοκυτταροπενία, η εωσινοπενία, η βασεοφιλία και η βασεοπενία έχουν περιορισμένη διαγνωστική σημασία. Κοινές διαταραχές της μορφολογίας των λευκών αιμοσφαιρίων αποτελούν η παρουσία άωρων ή υπερώριμων ουδετερόφιλων, η παρουσία τοξικών μεταβολών στα ουδετερόφιλα, καθώς και η ανεύρεση διεγερμένων λεμφοκυττάρων και διάφορων ενδοκυτταρικών εγκλείστων. Τα τελευταία μπορεί να είναι λοιμώδους προέλευσης, όπως τα μορίδια της Ehrlichia canis και της Ehrlichia ewingii ή μη λοιμώδους αιτιολογίας, όπως τα έγκλειστα αιμοσιδηρίνης.
Τόμος 5 Τεύχος 1 - 2016

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Μιχάλης Χατζόπουλος

Πλήρες Κείμενο HTML

Το χρωματικό αντανακλαστικό της κόρης του οφθαλμού και η εφαρμογή του στην οφθαλμολογία των ζώων συντροφιάς
Λιαπής Ι.Κ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η δυσπλασία του ισχίου στον σκύλο. Μέρος Ι: Αιτιοπαθογένεια & διαγνωστική προσέγγιση
Κυριαζής Α., Πράσινος Ν.Ν.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διάγνωση και χειρουργική θεραπεία του θυμώματος στη γάτα
Αγγέλου Β., Πατσίκας Μ.N., Ψάλλα Δ., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Το χρωματικό αντανακλαστικό της κόρης του οφθαλμού και η εφαρμογή του στην οφθαλμολογία των ζώων συντροφιάς

Η πρόσφατη ανακάλυψη της ύπαρξης στον αμφιβληστροειδή μιας τρίτης ομάδας φωτοευαίσθητων κυττάρων, εκτός των κωνίων και των ραβδίων, τα οποία έχουν την ιδιότητά να διεγείρουν το αντανακλαστικό της κόρης, έχει μεταβάλει τη γνώση μας για τον τρόπο που η ίριδα αντιδρά στα διάφορα μήκη κύματος του φωτός, και έχει εισάγει το χρωματικό αντανακλαστικό της κόρης του οφθαλμού, στην οφθαλμολογική εξέταση των ζώων συντροφιάς. Πρόκειται για μια εξέταση στην οποία το αντανακλαστικό της κόρης διεγείρεται όχι με το μονοχρωματικό-λευκό- φως, αλλά διαδοχικά με το ερυθρό και μπλέ φως. Με τον τρόπο αυτό γίνεται δυνατή η εκλεκτική διέγερση των φωτοϋποδοχέων. Το χρωματικό αντανακλαστικό της κόρης του οφθαλμού είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στη διάγνωση της αιφνίδιας επίκτητης εκφύλισης του αμφιβληστροειδή, της προϊούσας ατροφίας του αμφιβληστροειδή, των χορειοαμφιβληστοειδοπαθειών, της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδή, του γλαυκώματος, των παθήσεων του οπτικού νεύρου και του οπτικού χιάσματος καθώς και ορισμένων παθήσεων του εγκεφάλου που προκαλούν τύφλωση.

Η δυσπλασία του ισχίου στον σκύλο. Μέρος Ι: Αιτιοπαθογένεια & διαγνωστική προσέγγιση

Η δυσπλασία του ισχίου στον σκύλο είναι ένα πολυπαραγοντικό νόσημα, το οποίο οφείλεται σε κληρονομικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Εμφανίζεται σε ζώα πολύ μικρής ηλικίας με ανώμαλη ανάπτυξη του στρογγύλου συνδέσμου, η οποία οδηγεί σε χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου και (υπ)εξάρθρημα. Αφορά κυρίως σε σκύλους μεγαλόσωμων και χονδροδυστροφικών φυλών. Το νόσημα εκδηλώνεται με χωλότητα των οπισθίων άκρων, η οποία στα νεαρά ζώα οφείλεται στον πόνο από την υπερέκταση των μαλακών ιστών της άρθρωσης του ισχίου, ενώ στα ενήλικα στην οστεοαρθρίτιδα που εγκαθίσταται ως αποτέλεσμα της εκφυλιστικής εξέλιξης του νοσήματος. Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εικόνα, στις ειδικές κλινικές δοκιμές, οι οποίες εκτελούνται με το ζώο σε εγρήγορση, σε βαθειά ηρέμηση ή/και σε γενική αναισθησία, καθώς επίσης και στην ακτινολογική εξέταση. Για την τελευταία χρησιμοποιούνται διάφορες προβολές και τα ευρήματα θα πρέπει να αξιολογούνται ανάλογα με την ηλικία του ζώου, το στάδιο του νοσήματος και την κλινική εικόνα. Η ανάγκη έγκαιρης εκτίμησης της δυσπλασίας του ισχίου οδήγησε στην ανάπτυξη διάφορων συστημάτων κατάταξης των ζώων, με βάση τα ακτινολογικά ευρήματα.

Διάγνωση και χειρουργική θεραπεία του θυμώματος στη γάτα

Το θύμωμα είναι ένα σπάνιο νεόπλασμα που συναντάται σε γάτες μεγάλης ηλικίας και προέρχεται από τα επιθηλιακά κύτταρα του θύμου αδένα. Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από δύσπνοια, ανορεξία, ληθαργικότητα ή αναγωγές. Το θύμωμα στη γάτα μπορεί να σχετίζεται με την ύπαρξη βαριάς μυασθένειας ή αποφολιδωτικής δερματίτιδας. Η μάζα συναντάται συνήθως στο πρόσθιο μεσοπνευμόνιο. Η επιβεβαίωση της μεσοπνευμόνιας μάζας βασίζεται στην απεικονιστική διαγνωστική. Η υπερηχοτομογραφική εξέταση παρέχει πληροφορίες σχετικά με την σύσταση της μάζας. Η έκταση και η διηθητικότητα της μάζας μπορεί να εκτιμηθεί μόνο με την χρήση υπολογιστικής τομογραφίας. Η κυτταρολογική εξέταση μπορεί επίσης να βοηθήσει στη διάγνωση όπου θα παρατηρηθούν θυμικά επιθηλιακά κύτταρα και μικρά λεμφοκύτταρα. Η θεραπεία επιλογής για το θύμωμα στη γάτα είναι χειρουργική με καλά αποτελέσματα. Η προσέγγιση του θυμώματος γίνεται διαμέσου μέσης στερνοτομής ή με μεσοπλεύρια θωρακοτομή. Η οριστική διάγνωση του θυμώματος μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο με ιστοπαθολογική εξέταση. Η πρόγνωση του θυμώματος στη γάτα είναι καλή, εφόσον δεν συνυπάρχουν παρανεοπλασματικά σύνδρομα και μεταστάσεις.
Τόμος 4 Τεύχος 2 - 2015

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Dr Βενιαμίν Αλμπάλας

Πλήρες Κείμενο HTML

Χειρουργική θεραπεία στο καρκίνωμα του πλακώδους επιθηλίου της ρινικής άλω της γάτας
Χατζημίσιος Κ., Φαρμάκη Ρ., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Aντιμετώπιση εκτεταμένου μερικού και ολικού πάχους εγκαύματος σε σκύλο με ιατρικό μέλι
Μαραβέλης Γ., Βουτσινού Α., Τσαμπά Ν., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα στη χρόνια ηπατίτιδα του σκύλου. Προοπτική μελέτη 19 περιστατικών
Κωνσταντινίδης Α.Ο., Παρδάλη Δ., Μπρέλλου Γ.Δ., Ράλλης Τ.Σ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Θυμηθείτε πως γίνεται η εφαρμογή της δοκιμής Schirmer και της δοκιμής της φλουορεσκεΐνης
Ιγνάτιος Λιαπής

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Χειρουργική θεραπεία στο καρκίνωμα του πλακώδους επιθηλίου της ρινικής άλω της γάτας

Το καρκίνωμα του πλακώδους επιθηλίου (ΚΠΕ) της ρινικής άλω είναι ένα κακόηθες νεόπλασμα που συχνά εμφανίζεται σε υπερήλικες γάτες. Η μακροχρόνια έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία και το ανοικτόχρωμο ή αποχρωματισμένο δέρμα ή το δέρμα με αραιό τρίχωμα θεωρούνται ως οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση του ΚΠΕ. Αυτό το νεόπλασμα μπορεί να εξελίσσεται αργά και να είναι τοπικά διηθητικό με μειωμένη τάση για μεταστάσεις στα επιχώρια λεμφογάγγλια ή τους πνεύμονες. Οι δερματικές αλλοιώσεις χαρακτηρίζονται από ερύθημα, εφελκίδες, διαβρώσεις ή βαθιά έλκη. Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση και μπορεί να επιβεβαιωθεί με την ιστοπαθολογική εξέταση του δέρματος. Η εκτομή της ρινικής άλω είναι η συστηνόμενη θεραπεία για το διηθητικό ΚΠΕ. Η πρόγνωση συνήθως είναι από καλή έως εξαιρετική με ικανοποιητικά αισθητικά αποτελέσματα σε πλήρη εξαίρεση του νεοπλάσματος.

Aντιμετώπιση εκτεταμένου μερικού και ολικού πάχους εγκαύματος σε σκύλο με ιατρικό μέλι

Σκύλος 9 ετών, ακαθόριστης φυλής προσκομίστηκε για την αντιμετώπιση θερμικού εγκαύματος μερικού και ολικού πάχους το οποίο κάλυπτε 45% του σώματός του συμπεριλαμβάνοντας και τη ράχη, τα πλάγια θωρακικά και κοιλιακά τοιχώματα και την κάτω κοιλιακή χώρα, την έσω επιφάνεια των μηρών, και την οπίσθια επιφάνεια των αγκώνων. Χορηγήθηκε ιατρικό μέλι (L-Mesitran® soft) στην περιοχή του εγκαύματος σε καθημερινή βάση και η επίδεση έγινε με μη επικολλούμενα επιθέματα με αποτέλεσμα την πλήρη ίαση μέσω της συστολής του δέρματος και της επιθηλιοποίησης 35 ημέρες μετά από την αρχική προσκόμιση. Το ιατρικό μέλι μπορεί να χορηγηθεί ως αποτελεσματική εναλλακτική λύση για την θεραπεία των εκτεταμένων εγκαυμάτων του δέρματος.

Κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα στη χρόνια ηπατίτιδα του σκύλου. Προοπτική μελέτη 19 περιστατικών

Η χρόνια ηπατίτιδα (ΧΗ) του σκύλου είναι μια ομάδα νοσημάτων του ήπατος χρόνιας διαδρομής, διαφορετικής και εν πολλοίς άγνωστης αιτιολογίας, με παρόμοια κλινική και εργαστηριακή εικόνα και διαφοροποιήσεις σ’ ότι αφορά τα ιστοπαθολογικά χαρακτηριστικά του ήπατος, την πρόγνωση και τη θεραπεία.
Η παρούσα προοπτική μελέτη αφορά σε 19 σκύλους με ΧΗ που προσκομίστηκαν, εξετάστηκαν, διαγνώστηκαν, τους χορηγήθηκε θεραπεία και παρακολουθήθηκε η εξέλιξη τους στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής του Α.Π.Θ. από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Οκτώβριο του 2014. Ο αριθμός των ζώων αυτών προήλθε από σύνολο 35 ζώων που κατά την ίδια χρονική περίοδο προσκομίστηκαν στην συγκεκριμένη κλινική με συμπτώματα συμβατά με αυτά της ηπατικής νόσου. Ως κριτήριο ένταξης των 19 ζώων χρησιμοποιήθηκε η ιστοπαθολογική εικόνα που ήταν συμβατή με αυτή της ΧΗ.
Η πλειονότητα των σκύλων ήταν ακαθόριστης φυλής με μέσο όρο ηλικίας τα 6,5 έτη. Τα συχνότερα αίτια προσκόμισης ήταν η κατάπτωση, η ανορεξία και ο έμετος. Αιματολογικές διαταραχές αν και καταγράφηκαν, δεν ήταν συχνές. Οι κύριες βιοχημικές διαταραχές ήταν η αύξηση της δραστηριότητας των ηπατικών ενζύμων (Αλανινοαμινοτρανσφεράση- ALT και Αλκαλική φωσφατάση- ALP). Από την ιστοπαθολογική εξέταση του ήπατος διαπιστώθηκε η παρουσία διαφόρου βαθμού βαρύτητας φλεγμονική διήθηση κυρίως από λεμφοκύτταρα και πλασμοκύτταρα σε όλους τους σκύλους, στοιχεία ίνωσης σε σημαντικό αριθμό ζώων και απόπτωση ή/και νέκρωση με αναγέννηση σε περιορισμένο αριθμό περιστατικών. Τέλος, ένα περιστατικό χαρακτηρίστηκε ως χρόνια ηπατίτιδα από χαλκό.
Τόμος 4 Τεύχος 1 - 2015

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου

Πλήρες Κείμενο HTML

Η δυσπλασία του αγκώνα στο σκύλο. Παθογένεια, διάγνωση και σύγχρονες θεραπευτικές επιλογές
Δανούρδης Τ., Κλαδάκης Σ., Λεβεντογιάννης Β., Λιονάκης Α.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Εξαγωγή δοντιών στο σκύλο και στη γάτα
Παπαδημητρίου Σ.Αθ., Δημανοπούλου Α., Αυλιώτης Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η χρήση φλαβονοειδών ως επικουρική μέθοδος αντιμετώπισης λεμφοιδήματος του ίππου. Αναδρομική μελέτη 5 περιστατικών
Διακάκης Ν., Κατρινάκη Β.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η δυσπλασία του αγκώνα στο σκύλο. Παθογένεια, διάγνωση και σύγχρονες θεραπευτικές επιλογές

Η δυσπλασία του αγκώνα είναι μία νόσος, η οποία προκαλεί πόνο και χωλότητα σε σκύλους μεγαλόσωμων και γιγαντόσωμων φυλών. Οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες, οι οποίοι σε συνδυασμό με περιβαλλοντικούς παράγοντες, διαταράσσουν την ανάπτυξη της άρθρωσης του αγκώνα. Παλιότερα, ως κύρια αιτιολογία πρόκλησης της νόσου θεωρούνταν η οστεοχονδρίτιδα του αγκώνα. Από σύγχρονες όμως μελέτες υποστηρίζεται ότι η νόσος, οφείλεται, τις περισσότερες φορές, στις ποικίλες μορφές δυσαρμονίας μεταξύ των αρθρικών επιφανειών των τριών αρθρώσεων που σχηματίζουν την άρθρωση του αγκώνα. Η θεραπεία της είναι χειρουργική και πρέπει να εφαρμόζεται πριν από την εμφάνιση στην άρθρωση αλλοιώσεων οστεοαρθρίτιδας. Βιβλιογραφικά περιγράφονται διάφορες χειρουργικές τεχνικές αντιμετώπισης της νόσου. Σε περιπτώσεις που στην ακτινολογική εξέταση της άρθρωσης του αγκώνα απεικονίζονται βαριές αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας, η επιλογή της χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται από την κατανομή των αλλοιώσεων.

Εξαγωγή δοντιών στο σκύλο και στη γάτα

Ο κτηνίατρος καλείται συχνά να αντιμετωπίσει παθήσεις των δοντιών των ζώων συντροφιάς και αναγκάζεται αρκετά συχνά, επίσης, να προτείνει την εξαγωγή τους. Η περιοδοντική νόσος και τα κατάγματα δοντιών αποτελούν τις πιο συνήθεις ενδείξεις εξαγωγής δοντιών, ενώ οι διαταραχές της αιμόστασης ή άλλες παθήσεις που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του ζώου αποτελούν αντένδειξη για την εξαγωγή δοντιού. Πριν από την έναρξη της διαδικασίας εξαγωγής δοντιού απαιτείται ο κατάλληλος προεγχειρητικός έλεγχος και η εφαρμογή τοπικής αναισθησίας και αναλγησίας. Η εξαγωγή διευκολύνεται με τη χρήση των κατάλληλων εργαλείων και μηχανημάτων. Περιγράφονται δύο τεχνικές αφαίρεσης δοντιών, η κλειστή τεχνική και η ανοιχτή ή χειρουργική τεχνική. Οι τεχνικές αυτές εφαρμόζονται ανάλογα με τον τύπο του δοντιού και την ένδειξη εξαγωγής του. Οι συχνότερες επιπλοκές της εξαγωγής δοντιών είναι το κάταγμα της ρίζας και η παραμονή της στο φατνίο, η μετεξακτική αιμορραγία και ο τραυματισμός γειτονικών ανατομικών στοιχείων. Κατά τη μετεγχειρητική περίοδο επιβάλλεται η χορήγηση των κατάλληλων αναλγητικών ή/και αντιμικροβιακών φαρμάκων και η καθοδήγηση των ιδιοκτητών σχετικά με τη διατροφή του ζώου, τη στοματική υγιεινή και τη μετεγχειρητική αξιολόγηση και παρακολούθηση.

Η χρήση φλαβονοειδών ως επικουρική μέθοδος αντιμετώπισης λεμφοιδήματος του ίππου. Αναδρομική μελέτη 5 περιστατικών

Το λεμφοίδημα του ίππου χαρακτηρίζεται από στάση της λέμφου και αποτελεί μια πολύ συχνή παθολογική κατάσταση για την καλή εξέλιξη της οποίας απαιτείται άμεση αντιμετώπιση. Ο καθορισμός του αιτιολογικού παράγοντα δεν είναι πάντα δυνατός. Η χαρακτηριστική κλινική εικόνα του συνδρόμου καθιστά εύκολη τη διάγνωσή του, η πολυπλοκότητα όμως της αιτιοπαθογένειάς του, αποτελεί πρόβλημα στην αιτιολογική θεραπευτική αντιμετώπιση. Τα τελευταία χρόνια η χρήση των φλαβονοειδών στην αντιμετώπιση του λεμφοιδήματος στον άνθρωπο, οδήγησε στην πειραματική χρησιμοποίησή τους και στη θεραπεία του λεμφοιδήματος του ίππου. Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται 5 περιστατικά ίππων με λεμφοίδημα,η θεραπευτική αγωγή των οποίων περιλάμβανε, κατά περίπτωση, διαχειριστικά μέτρα, χορήγηση αντιφλεγμονωδών, αντιμικροβιακών και φλαβονοειδών με ιδιαίτερα ενθαρρυντικά απoτελέσματα. Η χρήση των φλαβονοειδών είναι μια πολλά υποσχόμενη θεραπευτική επιλογή για την αντιμετώπιση του λεμφοιδήματος του ίππου.
Τόμος 3 Τεύχος 2 - 2014

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Ιγνάτιος Λιαπής

Πλήρες Κείμενο HTML

Η κοκκιοκυτταρική αναπλάσμωση του σκύλου στην Ευρώπη:
ένα αναδυόμενο κροτωνογενές λοιμώδες νόσημα
Αποστολίδης Κ.Ν., Σαριδομιχελάκης Μ.Ν., Μυλωνάκης Μ.Ε.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Νεότερες απόψεις για την κήλη του οισοφαγικού τρήματος στο σκύλο και τη γάτα
Κάτσιανου Η., Σβορώνου Μ., Παπάζογλου Λ.Γ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Παρακέντηση της κοιλότητας του υπεζωκότα (θωρακοκέντηση) στο σκύλο
Παρδάλη Δήμητρα

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Τοποθέτηση καθετήρα θωρακοστομίας
Αναγνώστου Τηλέμαχος, Κωστάκης Χαράλαμπος

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η κοκκιοκυτταρική αναπλάσμωση του σκύλου στην Ευρώπη:
ένα αναδυόμενο κροτωνογενές λοιμώδες νόσημα

Το Anaplasma phagocytophilum, που είναι ενδοκυτταρικό, Gram-αρνητικό και αερόβιο βακτήριο, προκαλεί την κοκκιοκυτταρική αναπλάσμωση του ανθρώπου, του αλόγου, του σκύλου, της γάτας, του λύκου, των βοοειδών και των μικρών μηρυκαστικών. Το A. phagocytophilum έχει τροπισμό στα ουδετερόφιλα και σπανιότερα στα εωσινόφιλα κοκκιοκύτταρα και στην Ευρώπη μεταδίδεται με τον κρότωνα Ixodes ricinus. Ένας σημαντικός αριθμός μικρών θηλαστικών και ελαφοειδών αποτελούν τη δεξαμενή του μικροοργανισμού στη φύση. Οι περισσότεροι μολυσμένοι σκύλοι παραμένουν ασυμπτωματικοί, ενώ η πλειονότητα εκείνων που νοσούν, παρουσιάζει μη ειδική συμπτωματολογία, όπως πυρετό, κατάπτωση ή λήθαργο, ανορεξία και χωλότητα. Το συχνότερο εργαστηριακό εύρημα της αναπλάσμωσης είναι η θρομβοκυτταροπενία. Η διάγνωση στηρίζεται στην ανεύρεση των συσσωματωμάτων του μικροοργανισμού (μορίδια) στο κυτταρόπλασμα των ουδετερόφιλων κυττάρων, την ορολογική ανίχνευση των ειδικών αντισωμάτων και την αλυσιδωτή αντίδραση της πολυμεράσης. Η θεραπεία εκλογής είναι η δοξυκυκλίνη, που χορηγείται στη δόση των 5 mg/kg Σ.Β./12ωρο, από το στόμα, για 2-4 εβδομάδες.

Νεότερες απόψεις για την κήλη του οισοφαγικού τρήματος στο σκύλο και τη γάτα

Η κήλη του οισοφαγικού τρήματος εμφανίζεται σπάνια στο σκύλο και σπανιότερα στη γάτα. Η ολισθαίνουσα κήλη είναι η συχνότερη στην κλινική πράξη. Η αιτιολογία και η παθοφυσιολογία της κήλης του οισοφαγικού τρήματος δεν είναι πλήρως γνωστές. Η φυλή Shar-pei παρουσιάζει προδιάθεση στην εμφάνιση της κήλης. Το μεγαλύτερο μέρος της συμπτωματολογίας οφείλεται στη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Η διάγνωση τίθεται μετά από οισοφαγοσκόπηση, εναλ- λακτικά ο απεικονιστικός έλεγχος μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες και η αντιμετώπιση μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική. Σκοπός της χειρουργικής θεραπείας είναι η ανατομική αποκατάσταση και σταθεροποίηση της κήλης. Η πρόγνωση είναι συνήθως ευνοϊκή.
Τόμος 3 Τεύχος 1 - 2014

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Μιχάλης Χατζόπουλος

Πλήρες Κείμενο HTML

Διάγνωση ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στο σκύλο
Σύγχρονες χειρουργικές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπισή της
Δανούρδης Τ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Η παχυσαρκία στο σκύλο και τη γάτα: Ανακαλύπτοντας τον εχθρό σου
Αδαμαμά-Μωραΐτου Κ. Κ., Παρδάλη Δ., Σούμπασης Ν.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Πυοθώρακας λόγω παρασίτωσης από Spirocerca lupi σε δύο σκύλους
Αλατζάς Δ.Γ., Μπρέλλου Γ.Δ., Ψύχας Β., Παπαδοπούλου Π., Μυλωνάκης M.E., Σούμπασης N., Ράλλης Τ.Σ.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Διάγνωση ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στο σκύλο
Σύγχρονες χειρουργικές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπισή της
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι μία από τις συχνότερες ορθοπαιδικές παθήσεις του σκύλου, που συνήθως οφείλεται σε προοδευτική, αγνώστου αιτιολογίας, εκφύλισή του. Σπάνια, μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό, όπως συμβαίνει στον άνθρωπο. Η διάγνωση γίνεται μετά από τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού, επισκόπησης του σκύλου και εξέτασης της άρθρωσης. Η εκτέλεση δύο ορθοπαιδικών δοκιμασιών, της συρταρωτής κίνησης και της πρόσθιας μετατόπισης – ολίσθησης της κνήμης, είναι οι πιο βασικές. Πρέπει πάντα να λαμβάνονται ακτινογραφίες του γόνατος για να αποκλείονται άλλες παθολογικές καταστάσεις και, επίσης, να λαμβάνονται πληροφορίες σ’ ότι, αφορά τη χρονιότητα της ρήξης. Η θεραπεία της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι συντηρητική ή χειρουργική. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται πολλές χειρουργικές τεχνικές για τη θεραπεία, χωρίς να υπάρχει, μέχρι σήμερα, μελέτη που να αποδεικνύει ότι κάποια τεχνική είναι καλύτερη από την άλλη. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και η αντιπαράθεση των ορθοπαιδικών κτηνιάτρων για την επιλογή της καλύτερης τεχνικής.

Η παχυσαρκία στο σκύλο και τη γάτα: Ανακαλύπτοντας τον εχθρό σου

Η παχυσαρκία είναι το συχνότερο διατροφικό νόσημα που εμφανίζεται, τουλάχιστον στον ανεπτυγμένο κόσμο, υπό μορφή πανδημίας στο σκύλο και τη γάτα και προκαλείται όταν η πρόσληψη της ενέργειας υπερβαίνει την απώλειά της με τελικό αποτέλεσμα τη συγκέντρωση λίπους στον οργανισμό και τη διαταραχή της υγείας του. Ο κατάλογος των ορμονών, των νευροδιαβιβαστών αλλά και των ουσιών που εκκρίνονται από τον ίδιο τον λιπώδη ιστό και που αποδεδειγμένα έχουν ενεργό συμμετοχή στη ρύθμιση του βάρους του οργανισμού είναι εκτενής. Στους προδιαθετικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση του νοσήματος συμπεριλαμβάνονται η ηλικία, το φύλο, η φυλή και οι συνθήκες διαβίωσης. Οι συνηθέστερες καταστάσεις που σχετίζονται με την παχυσαρκία είναι η οστεοαρθρίτιδα, τα νοσήματα του καρδιαγγειακού και του αναπνευστικού συστήματος, η υπέρταση, η λιποείδωση του ήπατος και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ. Η αξιολόγηση του βαθμού της παχυσαρκίας στηρίζεται στα ευρήματα της επισκόπησης και της ψηλάφησης του ζώου λαμβάνοντας υπόψη προκαθορισμένες κλείδες. Στόχος του θεραπευτικού πλάνου που εφαρμόζεται για την αντιμετώπισή της είναι η μείωση της πρόσληψης και η αύξηση της απώλειας ενέργειας. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της μείωσης της κατανάλωσης των ημερησίως προσλαμβανόμενων θερμίδων και της αύξησης της σωματικής δραστηριότητας του ζώου. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχή αντιμετώπισή της είναι η κατανόηση του προβλήματος του ζώου από μεριάς του ιδιοκτήτη και η προθυμία του να συνεργαστεί με τον κτηνίατρο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τέλος, η επανεκτίμηση του σωματικού βάρους θα πρέπει να γίνεται σε μηνιαία διαστήματα έτσι ώστε το διατροφικό σχήμα να αναπροσαρμόζεται ανάλογα.

Πυοθώρακας λόγω παρασίτωσης από Spirocerca lupi σε δύο σκύλους

Η παρασίτωση από Spirocerca lupi αποτελεί μη συχνό αίτιο πυοθώρακα στο σκύλο. Στην παρούσα μελέτη περιγράφονται δύο περιστατικά πυοθώρακα σε σκύλο λόγω σπειροκέρκωσης. Και τα δύο περιστατικά όπως πρόκυπτε από το ιστορικό ή την κλινική εξέταση παρουσίαζαν οισοφαγική δυσφαγία, που εκδηλωνόταν ως οισοφαγοδυνία ή/και αναγωγές, ενώ το ένα από αυτά είχε κλινικά ευρήματα συμβατά με υπεζωκοτική συλλογή όπως γενικευμένη μυϊκή αδυναμία, κατάπτωση και βυθιότητα των καρδιακών τόνων. Από τα ακτινογραφήματα του θώρακα διαπιστώθηκαν στο πρώτο περιστατικό υπεζωκοτική συλλογή και ένα ακτινοσκιερό μόρφωμα υφής μαλακών μορίων στο οπίσθιο μεσοπνευμόνιο, ενώ αυγά S. lupi ανεβρέθηκαν κατά την κοπρανολογική εξέταση και των δύο σκύλων. Στον πρώτο σκύλο έγινε ευθανασία κατόπιν απόφασης του ιδιοκτήτη, ενώ ο δεύτερος πέθανε αιφνίδια κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Η αιτιοπαθογενετική συσχέτιση της σπειροκέρκωσης και του πυοθώρακα αποδείχτηκε κατά τη νεκροτομική εξέταση. Αυτά τα περιστατικά τονίζουν τη σημασία να συμπεριλαμβάνεται η οισοφαγική σπειροκέρκωση στη λίστα της διαφορικής διάγνωσης του πυοθώρακα σκύλων που ζουν σε ενδημικές περιοχές.
Τόμος 2 Τεύχος 2 - 2013

PDF Download

Άρθρο Σύνταξης
Χαρίλαος Καρατζάς

Πλήρες Κείμενο HTML

Αναδρομική μελέτη 95 περιστατικών εξαρθρήματος της επιγονατίδας στον σκύλο
Τσομπανίδου Π., Πράσινος Ν.N., Σιδέρη Κ.Ι., Καζάκος Γ.Μ., Τσιμόπουλος Γ.

Περίληψη - Πλήρες κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Τοξικώσεις από φάρμακα στο σκύλο και τη γάτα
Σαριδομιχελάκης Μ.Ν.

Περίληψη - Πλήρες κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Η διαχείριση των ιστολογικών δειγμάτων από τον κλινικό κτηνίατρο από την λήψη τους έως το ιστοπαθολογικό εργαστήριο
Ψάλλα Δ.

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Προβολή του τρίτου βλεφάρου και διόγκωση του οφθαλμού σε ένα σκύλο.
Λιαπής Ι.Κ.

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Αλλοίωση του κερατοειδούς σε ένα σκύλο.
Λιαπής Ι.Κ.

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Αναδρομική μελέτη 95 περιστατικών εξαρθρήματος της επιγονατίδας στον σκύλο

Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη των σκύλων με εξάρθρημα της επιγονατίδας (ΕΕ) που προσκομίστηκαν το διάστημα 2004 - 2010 στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. Στην εργασία συμπεριλήφθηκαν 95 σκύλοι. Ανάμεσα στα στοιχεία που αντλήθηκαν από τα δελτία εξέτασής τους ήταν η φυλή, η ηλικία, το σωματικό βάρος, η συμπτωματολογία κατά την προσκόμιση, η πλευρά και ο βαθμός του εξαρθρήματος, το είδος της θεραπείας και η εξέλιξη των ζώων. Από την επεξεργασία των στοιχείων προέκυψε πως το ΕΕ παρατηρήθηκε με μεγαλύτερη συχνότητα σε σκύλους ακαθόριστης φυλής (27,4%), μικρόσωμων φυλών (61%) και θηλυκού γένους (52,6%). Από τις καθαρόαιμες φυλές σκύλων, το ΕΕ διαγνώστηκε με μεγαλύτερη συχνότητα στις φυλές Yorkshire Terrier, Poodle και Chihuahua. Το ΕΕ ήταν συχνότερα προς τα έσω (84,1%), αμφοτερόπλευρο (56,3%) και συγγενές (100%). Παράλληλα, διαπιστώθηκε πως η διάγνωση γινόταν κυρίως σε νεαρούς σκύλους, ηλικίας μικρότερης των δύο ετών (50,5%) και πως το κύριο σύμπτωμα κατά την προσκόμισή τους ήταν η χωλότητα (69,5%). Η εξέλιξη των σκύλων που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά κρίθηκε ως εξαιρετική από το μεγαλύτερο ποσοστό των ιδιοκτητών (75%), ενώ οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ήταν σπάνιες και σχετίζονταν κυρίως με την παρουσία των υλικών οστεοσύνθεσης. Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες, η πλειονότητα των σκύλων, στους οποίους ακολουθήθηκε συντηρητική θεραπεία, δεν παρουσίαζε χωλότητα (35%) ή αυτή παρέμενε σταθερή (45%).

Τοξικώσεις από φάρμακα στο σκύλο και τη γάτα

Οι τοξικώσεις από φάρμακα είναι αρκετά συχνές στο σκύλο και τη γάτα και διακρίνονται σε εκείνες που οφείλονται στη φαρμακολογική ή την εγγενή τοξική δράση της υπεύθυνης ουσίας (τύπου Α ή προβλέψιμες) και σε εκείνες που δεν απορρέουν από αυτή (τύπου Β ή απρόβλεπτες). Η εμφάνιση των τοξικώσεων τύπου Α εξαρτάται από πλήθος παραγόντων που σχετίζονται με το ασθενές ζώο, το δοσολογικό σχήμα και την ταυτόχρονη χορήγηση άλλων φαρμάκων. Συχνότερα εκδηλώνονται με συμπτώματα από τα όργανα εκείνα στα οποία συσσωρεύεται το υπεύθυνο φάρμακο ή από εκείνα που έχουν αυξημένο μεταβολικό ρυθμό. Αντίθετα στις τοξικώσεις τύπου Β συχνότερα προσβάλλονται όργανα που διαθέτουν τις απαραίτητες πρωτεΐνες οι οποίες, αφού συνδεθούν με τη φαρμακευτική ουσία ή τους μεταβολίτες της (απτένια), σχηματίζουν πλήρη αντιγόνα ή όργανα όπου δεσμεύονται τα κυκλοφορούντα ανοσοσύμπλοκα. Τα φάρμακα που συχνότερα ευθύνονται για την εμφάνιση τοξικώσεων στο σκύλο και τη γάτα είναι τα αμινογλυκοσιδικά αντιμικροβιακά, οι μακροκυκλικές λακτόνες (αβερμεκτίνες και μιλμπεμυκίνες), τα πυρεθρινοειδή, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, η φαινοβαρβιτάλη και η διαζεπάμη.
Τόμος 2 Τεύχος 1 - 2013

PDF Download

Νόσος της Λευκής Γραμμής
Αναδρομική μελέτη: 56 περιστατικά
Διακάκης Ν., Καραγκούνη Β.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Επείγοντα δερματολογικά περιστατικά στο σκύλο και τη γάτα
Σαριδομιχελάκης Μ.Ν.

Περίληψη - Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Κυτταρολογική εξέταση κολπικών επιχρισμάτων της σκύλας
Χαράλαμπος Βερβερίδης, Kωνσταντίνος Μπόσκος,

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Τοποθέτηση σφαγιτιδικού καθετήρα στο σκύλο Ενδείξεις & Τεχνική
Δήμητρα Παρδάλη

Πλήρες Κείμενο HTML - Πλήρες Κείμενο PDF

Νόσος της Λευκής Γραμμής. Αναδρομική μελέτη: 56 περιστατικά

Ως Νόσος της Λευκής Γραμμής (Ν.Λ.Γ.) ορίζεται ο διαχωρισμός του τοιχώματος της οπλής στο όριο μέσης και εσωτερικής στιβάδας του με επακόλουθο τη δημιουργία κοιλότητας σε αυτό. Στη μελέτη αυτή περιλήφθηκαν 56 ίπποι με Ν.Λ.Γ που προσκομίστηκαν στη Μονάδα Ιπποειδών της Κλινικής Ζώων Συντροφιάς της Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. τα τρία τελευταία έτη. Σε 18 ίππους η νόσος αποδόθηκε σε ατύχημα της θερμής πετάλωσης (υπερθέρμανση - αποξήρανση οπλής), σε 10 σε υπερυδάτωση και σε 6 σε αφυδάτωση της οπλής λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων, σε 8 στην κακή πετάλωση (σύσφιξη, μικρό και ακατάλληλο πέταλο, επιμόλυνση ηλοπών) και σε 6 σε συνδυασμό των παραπάνω. Στα 48 από αυτά τα περιστατικά διαπιστώθηκε πως τόσο οι συνθήκες σταυλισμού (στρωμνή) όσο και το έδαφος εργασίας ήταν ακατάλληλα. Στους 39 (69,64%) από τους ίππους αυτούς η νόσος είχε προσβάλει ένα ή δύο πρόσθια άκρα, σε 10 (17,85%) ένα ή 2 οπίσθια και στα υπόλοιπα 7 (12,5%) σε τυχαίους συνδυασμούς. Θεραπευτικά, συστήθηκε διάνοιξη της κοιλότητας και στη συνέχεια καθημερινές εκπλύσεις με υδατικό διάλυμα eosin 2%, εφαρμογή πετάλου σε σχήμα καρδιάς, χορήγηση βιοτίνης και ανάπαυση για ποικίλο χρονικό διάστημα. Το παραπάνω θεραπευτικό πρωτόκολλο είχε θετική έκβαση στην πλειοψηφία (91%) των περιστατικών. Η αναδρομική αυτή μελέτη της Ν.Λ.Γ. φανερώνει την υψηλή σχετικά συχνότητα της νόσου στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης καθώς προσβάλλονται 15-20 άλογα/έτος (4% του συνολικού πληθυσμού), με ένα ποσοστό 20% να οδηγούνται σε δευτερογενή νοσήματα με επιφυλακτική ή κακή πρόγνωση.

Επείγοντα δερματολογικά περιστατικά στο σκύλο και τη γάτα

Τα επείγοντα δερματολογικά περιστατικά είναι σπάνια στην κλινική πράξη και τις περισσότερες φορές εμφανίζονται απότομα. Οι κυριότεροι μηχανισμοί μέσω των οποίων μια δερματοπάθεια μπορεί να απειλήσει τη ζωή του σκύλου ή της γάτας είναι η σηψαιμία και τοξιναιμία, η απώλεια υγρών, πρωτεϊνών και ηλεκτρολυτών και η ταυτόχρονη προσβολή ζωτικών εσωτερικών οργάνων. Στις επείγουσες δερματοπάθειες περιλαμβάνονται η βακτηριακή υποδερματίτιδα στο σκύλο, η νεκρωτική φλεγμονή των περιτονιών στο σκύλο και τη γάτα, το σύνδρομο της τοξικής καταπληξίας στο σκύλο, οι υποδόριες και συστηματικές μυκητιάσεις στο σκύλο και τη γάτα, το αγγειογενές οίδημα στο σκύλο και τη γάτα, οι αυτοάνοσες δερματοπάθειες με εκτεταμένη εξέλκωση του δέρματος στο σκύλο και τη γάτα, το σύνδρομο Stevens-Johnson και η τοξική επιδερμική νεκρόλυση στο σκύλο και τη γάτα, η αγγειίτιδα στο σκύλο και τη γάτα, η άσηπτη φλυκταινώδης ερυθροδερμία (επιπολής πυώδης νεκρολυτική δερματίτιδα) σε σκύλους της φυλής miniature Schnauzer, το σύνδρομο υπερευαισθησίας στις σουλφοναμίδες στο σκύλο και η άσηπτη ουδετεροφιλική δερμάτωση (υποκεράτια και θυλακική ουδετεροφιλική φλυκταινώδης δερματίτιδα ή σύνδρομο Sweet) στο σκύλο. Η διάγνωση των δερματοπαθειών αυτών στηρίζεται στο ιστορικό, την κλινική εικόνα και τις κατά περίπτωση απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις, όπως η κυτταρολογική, η μικροβιολογική και η ιστοπαθολογική. Εκτός όμως από τη διάγνωση της ίδιας της δερματοπάθειας, επιβάλλεται ο κλινικός και εργαστηριακός (αιματολογική, βιοχημική εξέταση στον ορό του αίματος, ανάλυση ούρων, έλεγχος πηκτικότητας του αίματος κλπ) έλεγχος για πιθανές συστηματικές επιπλοκές. Η θεραπευτική αντιμετώπιση, που πρέπει να αρχίζει όσο το δυνατό νωρίτερα, περιλαμβάνει τα γενικά υποστηρικτικά μέτρα που εφαρμόζονται σε όλα τα επείγοντα περιστατικά και την ειδική θεραπεία που διαφέρει ανάλογα με τη δερματοπάθεια.
Τόμος 1 Τεύχος 2 - 2012

PDF Download

Κακώσεις των περιφερικών νεύρων στα μικρά ζώα
Ανατολίτου Α., Καζάκος Γ., Πράσινος Ν.Ν.

Περίληψη - Πλήρες κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση στον σκύλο και στην γάτα
Καντερέ Μ., Τσομπανίδου Π., Καζάκος Γ. Μ.

Περίληψη - Πλήρες κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Κακώσεις των περιφερικών νεύρων στα μικρά ζώα

Οι κακώσεις των περιφερικών νεύρων είναι αποτέλεσμα τυχαίων ή ιατρογενών τραυματισμών και προκαλούνται από νήσσοντα ή αμβλέα όργανα. Συχνά συνοδεύουν ορθοπαιδικά προβλήματα (π.χ. κατάγματα, εξαρθρήματα). Ιδιαίτερη κλινική σημασία έχουν οι κακώσεις των νεύρων των άκρων. Ο μηχανισμός της εκφύλισης και της αναγέννησης των τραυματισμένων νεύρων είναι σύνθετος και η αποτυχία της αποκατάστασής τους, όπως και η εμφάνιση επιπλοκών, ενδέχεται να οδηγήσουν σε μόνιμη αναπηρία. Η κατανόηση της παθοφυσιολογίας των κακώσεων και του μηχανισμού αναγέννησης των νεύρων είναι σημαντική, διότι έτσι ο κτηνίατρος είναι σε θέση να ερμηνεύσει με μεγαλύτερη ακρίβεια την κλινική εικόνα. Με τη βοήθεια επαναλαμβανόμενων κλινικών και ηλεκτροφυσιολογικών διαγνωστικών ελέγχων μπορεί να καθοριστεί η πρόγνωση και ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της νευρικής βλάβης. Σε πολλές περιπτώσεις, στον καθορισμό της πρόγνωσης βοηθά η χειρουργική διερεύνηση του σημείου της βλάβης. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τον τρόπο αντιμετώπισης της κάκωσης (συντηρητική ή χειρουργική), η ανάρρωση εξελίσσεται σχετικά αργά. Επειδή οι νοσηλευτικές απαιτήσεις είναι αυξημένες, ο κτηνίατρος πρέπει να ενημερώνει λεπτομερώς τον ιδιοκτήτη, η συνεργασία του οποίου είναι απαραίτητη στην αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.

Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση στον σκύλο και στην γάτα

Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) παρατηρείται συχνά στον σκύλο και στην γάτα και προκαλείται κυρίως από τροχαία ατυχήματα, πτώσεις από ύψος, βίαιες ανθρώπινες ενέργειες ή από επιθέσεις ζώων. Οι βλάβες της ΚΕΚ διακρίνονται σε πρωτογενείς και δευτερογενείς. Οι πρωτογενείς προκύπτουν αμέσως, ως αποτέλεσμα της άμεσης μηχανικής καταστροφής του νευρικού ιστού τη στιγμή του τραυματισμού, ενώ οι δευτερογενείς εμφανίζονται σε λίγα λεπτά ή ημέρες μετά τον τραυματισμό και οφείλονται σε συστηματικές εξωκρανιακές βλάβες και σε ενδοκρανιακές βιοχημικές μεταβολές. Η αρχική κλινική εκτίμηση της κατάστασης των ζώων με ΚΕΚ εστιάζεται στις άμεσα απειλητικές για τη ζωή διαταραχές και ακολουθείται από τη νευρολογική εξέταση. Η πρωτογενής εγκεφαλική βλάβη είναι δύσκολο να ελεγχθεί από τον κτηνίατρο. Οι θεραπευτικές προσπάθειες πρέπει να αρχίσουν άμεσα και να επικεντρωθούν στη σταθεροποίηση του ζώου και στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των δευτερογενών εγκεφαλικών βλαβών. Αρχικά, λαμβάνονται γενικά μέτρα για την αποκατάσταση και τη διατήρηση της οξυγόνωσης του εγκεφάλου, μέσω της υποστήριξης με υγρά του κυκλοφορικού συστήματος και της χορήγησης οξυγόνου. Στη συνέχεια, λαμβάνονται ειδικά μέτρα που αποσκοπούν στον περιορισμό της βλάβης του εγκεφάλου. Η ΚΕΚ συνδέεται με υψηλή θνησιμότητα τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο. Παρ’ όλα αυτά, οι σκύλοι και οι γάτες έχουν πολύ καλή ικανότητα αποκατάστασης, αν τους δοθεί αρκετός χρόνος μετά ένα σοβαρό τραυματισμό του εγκεφάλου. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να εξάγονται βιαστικά συμπεράσματα για την πρόγνωση που να βασίζονται μόνο στην αρχική κατάσταση του ζώου με ΚΕΚ.
Τόμος 1 Τεύχος 1 - 2012

PDF Download

Αιτιοπαθογένεια και συνέπειες της χρόνιας νεφρικής νόσου της γάτας:
Βελτιωνόμαστε με την κατανόηση
Αδαμαμά –Μωραΐτου K. K.,Ράλλης Τ. Σ.

Περίληψη - Πλήρες κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Η σημειολογία των αλλοιώσεων του κερατοειδή χιτώνα του σκύλου και της γάτας
Λιαπής Ι. Κ.

Περίληψη - Πλήρες κείμενο HTML - Πλήρες κείμενο PDF

Αιτιοπαθογένεια και συνέπειες της χρόνιας νεφρικής νόσου της γάτας: Βελτιωνόμαστε με την κατανόηση

Η χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ) της γάτας χαρακτηρίζεται από μη αναστρέψιμες δομικές αλλοιώσεις στους νεφρούς και μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΧΝΑ), η οποία καταλήγει τελικά στη συσσώρευση των κατάλοιπων του μεταβολισμού και στη διαταραχή της ενυδάτωσης, των ηλεκτρολυτών και της οξεοβασικής ισορροπίας. Η ΧΝΝ προσβάλλει κυρίως τις ηλικιωμένες γάτες. Στην πλειονότητα των ζώων ο εναυσματικός παράγοντας της ΧΝΝ παραμένει ασαφής. Έχουν ενοχοποιηθεί ιδιοπαθείς, οικογενείς, συγγενείς, φλεγμονώδεις, λοιμώδεις και νεοπλασματικοί παράγοντες. Όταν πλέον έχουν εγκατασταθεί οι αλλοιώσεις, η περαιτέρω βλάβη των νεφρών «αυτοδιαιωνίζεται». Τα κυριότερα συμπτώματα είναι η ανορεξία, η απώλεια βάρους, ο έμετος και η διάρροια. Η πρώιμη διάγνωση της ΧΝΝ είναι καίριας σημασίας. Κατά τον εργαστηριακό έλεγχο μπορεί να παρατηρηθούν αναιμία, αζωθαιμία, υπερφωσφαταιμία και υποκαλιαιμία. Η ακτινογράφη- ση και ο υπερηχοτομογραφικός έλεγχος της κοιλιακής κοιλότητας μπορεί να συμβάλουν στην ταυτοποίηση του εναυσματικού παράγοντα. Η ιστοπαθολογική εξέταση των νεφρών μπορεί να οδηγήσει στην αιτιολογική διάγνωση. Οι συνέπειες της ΧΝΝ είναι πολυσυστηματικές και περιλαμβάνουν την αρτηριακή υπέρταση, το νεφρογενή δευτερογενή υπερπαραθυρεοειδισμό, την αναιμία, τις γαστρεντερικές επιπλοκές και τις διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας και διαφόρων ηλεκτρολυτών.

Η σημειολογία των αλλοιώσεων του κερατοειδή χιτώνα του σκύλου και της γάτας

Στο σκύλο και τη γάτα οποιαδήποτε βλάβη του Κερατοειδή Χιτώνα μπορεί να επηρεάσει τη διαφάνεια και τη διαπερατότητά του στο φως που είναι απαραίτητες για τη λειτουργικότητά του. Οι αλλοιώσεις του Κερατοειδή Χιτώνα είναι το οίδημα, η νεοαγγείωση, η εναπόθεση χρωστικών, η εναπόθεση μικροκρυστάλλων, το έλκος, η ανάπτυξη φλεγμονής ή νεόπλαστου ιστού, η ανάπτυξη ουλώδους ιστού και τέλος αυτές που αφορούν το μέγεθος και την καμπυλότητά του. Οι αλλοιώσεις αυτές μπορεί να παρουσιαστούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμούς μεταξύ τους και μπορεί να οφείλονται είτε σε νοσήματα αποκλειστικά του Κερατοειδή Χιτώνα, είτε σε άλλα νοσήματα του οφθαλμού, είτε ακόμα και σε συστηματικά νοσήματα. Στην παρούσα εργασία αναφέρονται και περιγράφονται λεπτομερώς όλες οι παραπάνω αλλοιώσεις του Κερατοειδή Χιτώνα του σκύλου και της γάτας.

Περιεχόμενα

Τόμος 11 Τεύχος 2 - 2022

Τόμος 11 Τεύχος 1 - 2022

Τόμος 10 Τεύχος 2 - 2021

Τόμος 10 Τεύχος 1 - 2021

Τόμος 9 Τεύχος 2 - 2020

Τόμος 9 Τεύχος 1 - 2020

Τόμος 8 Τεύχος 2 - 2019

Τόμος 8 Τεύχος 1 - 2019

Τόμος 7 Τεύχος 2 - 2018

Τόμος 7 Τεύχος 1 - 2018

Τόμος 6 Τεύχος 2 - 2017

Τόμος 6 Τεύχος 1 - 2017

Τόμος 5 Τεύχος 2 - 2016

Τόμος 5 Τεύχος 1 - 2016

Τόμος 4 Τεύχος 2 - 2015

Τόμος 4 Τεύχος 1 - 2015

Τόμος 3 Τεύχος 2 - 2014

Τόμος 3 Τεύχος 1 - 2014

Τόμος 2 Τεύχος 2 - 2013

Τόμος 2 Τεύχος 1 - 2013

Τόμος 1 Τεύχος 2 - 2012

Τόμος 1 Τεύχος 1 - 2012

Χρήσιμα

Social Media

Επικοινωνία

Χορηγός Επικοινωνίας