Ιατρική Ζώων Συντροφιάς

Επιστημονικό Περιοδικό της Ελληνικής Εταιρείας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς (ΕΛ.Ε.Κ.Ζ.Σ.)

 

Επίδραση της δεξμεδετομιδίνης στα τενοντομυικά αντανακλαστικά των οπισθίων άκρων σκύλων με θωρακοσφυϊκό σύνδρομο. Προκαταρτικά αποτελέσματα


Πολίτης Χ. Κτηνίατρος, Μεταπτυχιακός Φοιτητής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Σαρπεκίδου Ε. Κτηνίατρος, υποψήφια Διδάκτορας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Πολυζοπούλου Ζ. Κτηνίατρος, Καθηγήτρια, Διαγνωστικό Εργαστήριο, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Καζάκος Γ. Κτηνίατρος, Καθηγητής, Μονάδα Αναισθησιολογίας-Εντατικής Θεραπείας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ.

Εισαγωγή

Το stress πολλών σκύλων που προσκομίζονται για νευρολογική εξέταση αρκετές φορές την καθιστά δύσκολη. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αξιολόγηση και εκτίμηση των τενοντομυικών αντανακλαστικών των οπισθίων άκρων σκύλων με θωρακοσφυϊκό σύνδρομο μετά την ενδομυϊκή χορήγηση δεξμεδετομιδίνης.

Υλικά και μέθοδοι

Σε εννέα σκύλους που προσκομίστηκαν στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής του Α.Π.Θ. με θωρακοσφυϊκό σύνδρομο βαρύτητας 3 ή 4 (κλίμακα από 0 υγιές έως 5 παραπληγία με απούσα την εν τω βάθει αισθητικότητα) έγινε αξιολόγηση των νωτιαίων αντανακλαστικών των οπίσθιων άκρων (επιγονατιδικό, κάμψης, ισχιακό, κνημιαίο). Ακολούθως χορηγήθηκε δεξμεδετομιδίνη 180 μg/m2 και η εκτέλεση των αντανακλαστικών επαναλήφθηκε 30΄αργότερα. Έγινε καταγραφή των γωνιών που σχηματίζουν οι αρθρώσεις του γονάτου και του ταρσού κατά την εκτέλεση των νωτιαίων αντανακλαστικών πριν και μετά την χορήγηση της δεξμεδετομιδίνης. Επιπλέον εκτιμήθηκε και ο βαθμός ηρέμησης των σκύλων αυτών κατά τη νευρολογική εξέταση.

Αποτελέσματα

Ύστερα από χορήγηση δεξμεδετομιδίνης, ο βαθμός ηρέμησης ήταν 6/17, δηλαδή μέτριου βαθμού που καθιστά ευκολότερη τη διαχείριση των σκύλων και την εκτέλεση των αντανακλαστικών. Κατά τη σύγκριση των τελικών γωνιών στο γόνατο και στον ταρσό οι οποίες σχηματίζονται κατά την εκτέλεση των αντανακλαστικών πριν και μετά την χορήγηση δεξμεδετομιδίνης, διαπιστώθηκε μία ήπια αύξηση η οποία δεν ήταν ωστόσο στατιστικώς σημαντική και η οποία, προφανώς, δεν μετέβαλε την κλινική ερμηνεία των αναφερθέντων αντανακλαστικών ως αυξημένα. Συνεπώς δεν μεταβλήθηκε η νευροανατομιική εντόπιση του σημείου βλάβης.

Συμπεράσματα

Η χορήγηση δεξμεδετομιδίνης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ηρέμηση σε σκύλους με θωρακοσφυϊκό σύνδρομο χωρίς να επηρεάζεται η εντόπιση της βλάβης. Η ολοκλήρωση της μελέτης θα οδηγήσει σε καταληκτικά συμπεράσματα.

Επικοινωνία

Ιατρική Ζώων Συντροφιάς

Πύργος Απόλλων
Λουΐζης Ριανκούρ 64
115 23 Αθήνα
Τηλ: 2107759727
Fax: 2107753460
iatrikizs@hcavs.gr

Χορηγός Επικοινωνίας

 
diagnovet