Γεωργίου Σ.Γ. Κτηνίατρος, MSc Αλγολογίας Π.Θ, PhD Αναισθησιολογίας Π.Θ, Volos Veterinary Specialists, Βόλος | Διαμαντής Φ. Κτηνίατρος, MSc Χειρουργικής Π.Θ, SASTS (SCIVAC), Volos Veterinary Specialists, Βόλος | Κουτίνα Φ.Α. Κτηνίατρος, GpCert Internal Medicine (candidate), Volos Veterinary Specialists, Βόλος | Μηλίνη Θ.Κ. Κτηνίατρος, GpCert Internal Medicine (candidate), Volos Veterinary Specialists, Βόλος | Παπαγιώργου Ε. Κτηνίατρος, GpCert Emergency Medicine and Surgery (candidate), Volos Veterinary Specialists, Βόλος | Γαλάτος Α.Δ. Κτηνίατρος, Dipl ECVAA, EVS (in anaesthesia), Καθηγητής Χειρουργικής και Αναισθησιολογίας των ζώων, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα
Εισαγωγή
Ο πόνος μετά από ακρωτηριασμό μπορεί να είναι δριμύς και ενδέχεται να μεταπέσει σε χρόνιο νευροπαθητικό πόνο.
Τα οπιοειδή αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο στη διαχείριση του οξέος μετεγχειρητικού πόνου, ωστόσο στον άνθρωπο έχουν ενοχοποιηθεί για πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες, ακόμα και για υποτροπή του καρκίνου. Επιπλέον, υπάρχουν δεδομένα ότι τα εισπνεόμενα αναισθητικά μπορούν να προάγουν ένα προ-κακόηθες περιβάλλον συγκριτικά με την ολική ενέσιμη αναισθησία. Έχουν προταθεί προσεγγίσεις, με σκοπό την περιεγχειρητική μείωση των οπιοειδών και την αξιοποίηση φαρμακευτικών παραγόντων οι οποίοι δρουν συνεργικά στο μονοπάτι του πόνου, στο πλαίσιο της πολυμορφικής και προληπτικής αναισθησίας.
Κλινικό περιστατικό
Παρουσιάζεται η περιαναισθητική διαχείριση του ακρωτηριασμού πρόσθιου άκρου σε αρσενικό στειρωμένο γάτο, 8 ετών, λόγω ινοσαρκώματος, με μια πολυμορφική προσέγγιση. Η προνάρκωση περιελάμβανε τη χορήγηση δεξμεδετομιδίνης, μιδαζολάμης και βουπρενορφίνης. Η εγκατάσταση και διατήρηση της γενικής αναισθησίας πραγματοποιήθηκαν με προποφόλη, ενώ περιεγχειρητικά χρησιμοποιήθηκαν συνεχής χορήγηση κεταμίνης και θειϊκού μαγνησίου, τοπική έγχυση ροπιβακαΐνης μέσω διαδερμικού καθετήρα, μελοξικάμη και πρεγκαμπαλίνη. Η εκτίμηση της μετεγχειρητικής αναλγησίας πραγματοποιούνταν με επικυρωμένες κλίμακες αξιολόγησης του οξέος πόνου στις γάτες (UFEPS-SF, Feline Grimace Scale), ενώ επιπλέον, πραγματοποιούνταν μετρήσεις των συγκεντρώσεων του μαγνησίου (έως 36 ώρες μετεγχειρητικά).
Αποτελέσματα
Η διεγχειρητική και η μετεγχειρητική περίοδος εξελίχθηκαν χωρίς επιπλοκές, δεν απαιτήθηκε σωστική αναλγησία σε οποιαδήποτε φάση της περιεγχειρητικής περιόδου και ο γάτος πήρε εξιτήριο 4 ημέρες αργότερα. Ενάμιση χρόνο μετά είναι ελεύθερος συμπτωμάτων, χωρίς σημεία ενδεικτικά υποτροπής της νόσου, με βάση τους προγραμματισμένους επανελέγχους.
Συμπεράσματα
Η συγκεκριμένη αναισθητική προσέγγιση, συνέβαλε σε διεγχειρητική αιμοδυναμική σταθερότητα και σε καλής ποιότητας αναλγητικό αποτέλεσμα κατά την περιεγχειρητική περίοδο, χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες, παρά τον περιορισμό της χρήσης οπιοειδών.
